Θέατρο Δάσους: Μια "ωραία" ατμόσφαιρα...

   .
Προσέλευση: Οι καντίνες και οι μικροπωλητές, μπροστά στην είσοδο του θεάτρου, εκεί ακριβώς που στενεύει ο
χώρος στάθμευσης, αφήνοντας ανάμεσά τους χώρο ίσα-ίσα να περάσει ένα αυτοκίνητο, με τις ηλεκτρογεννήτριες
στη¨"διαπασών", τις μπριζόλες να ψήνονται στις 8 η ώρα το απόγευμα, γειτονιά με τα "οικολογικά" Φελιζόλ.
Ίδια η εικόνα εδώ και πολλά χρόνια.
Αναμονή: O κόσμος αρχίζει να μαζεύεται, στριμώχνεται κοντά στην περίφραξη. Από μέσα οι υπάλληλοι χαλαροί,
δεν έχουν ακόμα εντολή να αφήσουν τον κόσμο να περάσει.
Συμπέρασμα: Οι αρμόδιοι, οι εντολείς, οι υπεύθυνοι και οι Πόντιοι Πιλάτοι δεν έχουν αντιληφθεί τίποτε ή δεν τους
νοιάζει; H Διοίκηση του Κ.Θ.Β.Ε και η Tροχαία¨"νίπτουν τας χείρας" τους;

...και οι συμπληγάδες καντίνες.

Παράσταση: Oι Αχαρνής του  Χατζάκη, μια λαικίστικη επιθεώρηση με απόντα τον Αριστοφάνη.
Αναχώρηση: Οι Θεατές (Πεζοί και αυτοκίνητα μαζί) αναχωρούν μετά το τέλος της παράστασης, ανάμεσα σε συμπλη-
γάδες καντίνες. Η κοινή λογική και η υπευθυνότητα έχει αναχωρήσει προ πολλού. 

Ένα κόσμημα στον γηρασμένο λαιμό της Γιαννιτσών.

    Oταν ο κάθε επαγγελματίας έχει μεράκι γι αυτό που κάνει και σέβεται
τον εαυτό του, άρα και το έργο του, τότε έχουμε ένα αποτέλεσμα σαν αυτό,
που ανοίγει δρόμους και λειτουργεί σαν πρότυπο. Μπράβο στον Αρχιτέκτονα!

Εικόνες που προσπερνάμε...

και δεν εναποθέτουμε στην μνήμη μας. Ισως γιατί κοιτάζουμε χωρίς να βλέπουμε.