O Μπουτάρης σε στιγμές ευφορίας (!)

Μετά την επιτυχία που είχε ο διαχωρισμός της Μητροπόλεως σε δύο λωρίδες κυκλοφορίας, ο Μπουτάρης πανευτυχής
εκδηλώνει την χαρά του, με τον δικό του ιδιόμορφο (;)τρόπο.

Η πόλη που φροντίζει τους κατοίκους της,

ή οι κάτοικοι που φροντίζουν την πόλη τους;
Eίναι όμορφη. Διευκολύνει στις μετακινήσεις τους. Προσφέρει καθιστικά για να ξεκουραστούν. Βρύσες για να ξεδιψάσουν. Σκιά και δροσιά για το καλοκαίρι. Υπόστεγα για τον χειμώνα. Εκδηλώσεις για ψυχαγωγία και

Δεν σεβόμαστε ούτε τα πάρκα ούτε τα όσια.

Η μειοψηφία δίνει τον (παρά)τονο. Η σιωπηλή πλειοψηφία παραμένει σιωπηλή, υπομένει ενώ δεν θα 'πρεπε, και προσμένει από τους υπεύθυνους της πόλης να διορθώσουν αυτά που δεν γίνανε επί δεκάδες χρόνια, πριν προλάβουν να ( ή αν, ή αν δεν) αφομοιωθούν και αυτοί από το "σύστημα".

Ότι όμορφο υπάρχει στην πόλη,

αναιρείται από την συμπεριφορά μας. Και μια και το 'φερε η φωτογραφία, εκείνο το κτίριο στο βάθος, δεν θα μπορούσε να είναι ένα γραφείο πληροφοριών για τους τουρίστες; Έχει όλα τα πλεονεκτήματα:

Και γιατί να μην το κάνει;

Βρείτε μου έναν λόγο για να μην το κάνει. Μήπως,
1) Ο ψιλικατζής έχει την κατάλληλη παιδεία για να σκεφτεί ότι αυτό που κάνει δεν είναι σωστό;
2) O περαστικός θα του κάνει παρατήρηση;

Δεν ελπίζω σε τίποτα, αλλά δεν είμαι και ελεύθερος.

     Κεντρική είσοδος Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Πες μου τι  ρυπαίνεις να σου πω ποιος είσαι. Οι κομματικές
νεολαίες και οι πολιτικές οργανώσεις είναι πρωταγωνιστές στην αφισορύπανση της πόλης. Και το πολιτικό μανιφέστο μιας
εξ' αυτών; PΑRTY, PARTY, PARTY. To παιδί είναι δυσλεξικό, αυτιστικό και από πολιτική ωριμότητα κάτω του μηδενός. Και που είναι το κακό;  Ότι θέλει κάποτε στο μέλλον να μας κυβερνήσει. Προς τι άραγε αυτός o διακαής πόθος; Φυσικά για το καλό μας (τους);
Aν θέλουν να βρούν την αξιοπιστία τους, ας φροντίσουν πρώτα για το καλό της πόλης κατεβάζοντας τις αφίσες τους,

Η τέλεια οργάνωση της πόλης. Ένα παράδειγμα...

"Στάση" λεωφορείων: Στην Ελλάδα είναι ότι δηλώσεις(!)

Οι όμορφες ιδέες αγγίζουν την ψυχή, είναι περι-ουσία,

ενώ η επίδειξη του έχειν, είναι απ-ουσία ψυχής, είναι αν-ούσια.  Η ουσία της ζωής είναι η συν-ουσία.
(Συνουσία: αρχ, αρχική σημασία: συντροφιά, συναναστροφή - Ετυμολογικό λεξικό Γ.Μπαμπινιώτη)