Η Ρώσικη ψυχή, στην καρδιά της Θεσσαλονίκης...

Στον περίβολο της Ροτόντας.

Το γάργαρο γέλιο του που φανέρωνε την αθωότητά του, η αντισυμβατική εμφάνισή του που πρόδιδε την αυθεντικότητά του, το καθαρό βλέμμα του που δεν είχε τίποτε να κρύψει, σε ανάγκαζε να συγκρίνεις  και να πάρεις την θέση, ότι ο τρόπος διαχείρισης της εξουσίας που  ασκεί κάποιος  (ή
κάνεις με το μυαλό σου μια προσομοίωση βάζοντάς τον στην θέση να την ασκεί) είτε είναι πολιτική ή θρησκευτική ή συναισθηματική ή πνευματική, οικονομική κλπ είναι το απόλυτο κριτήριο για να καταλάβεις τι πραγματικά είναι, τι πραγματικά κάνει απέναντι σε σένα. Η ρητορεία, οι υποσχέσεις, η σοφιστεία πρέπει να μην μπερδεύουν τα κριτήριά σου έτσι ώστε  να μπορείς να διακρίνεις την κοροϊδία που κρύβεται ανάμεσα ή  πίσω από τα λόγια του. Πρέπει να εξασκηθούμε να τα αναγνωρίζουμε  συγχρόνως με την επιδίωξη  του συλλογικού καλού.