Οι αθλιότητες των επιτροπών, καταδικάζουν την πόλη.

Στην αριστερή φωτογραφία προσθήκη ορόφου. Πιο άσχημα δεν γίνεται. Στην δεξιά φωτογραφία, γκρέμισμα πολυκατοικίας
του μεσοπολέμου, γκρέμισμα της ομορφιάς. Και στις δύο περιπτώσεις απερίγραπτη βαναυσότητα σε βάρος της πόλης.

Πρώτη περίπτωση (αριστερά): Θα μπορούσαμε να πούμε κακή εκτίμηση της επιτροπής ή λάθος της; Σίγουρα όχι γιατί και ο πιο άσχετος άνθρωπος, χωρίς  σπουδές  στην  αρχιτεκτονική θα έκανε κάτι πολύ πιο ταιριαστό.  Το κακούργημα (ένα από τα πολλά) ξεκινάει από την στιγμή που έδωσαν το δικαίωμα για προσθήκη ορόφων. Εδώ  θα  μπορούσε κανείς να  διαφωνήσει ή να συμφωνήσει. Όμως απ΄ τη στιγμή που υπήρχε αυτή η απόφαση, θα ‘πρεπε οι εγκρίσεις αυτών των αδειών να περνούν από «χίλια κόσκινα», με «Δρακόντιες» διατάξεις  και με επιτροπές που να αποτελούνται από αρχιτέκτονες κύρους, με βαθειά γνώση της Ιστορίας  της Αρχιτεκτονικής  στην  πόλη  μας , που δεν θα διακινδύνευαν να καταστρέψουν το «όνομα» τους  από  κάποια αστοχία. (αν πρόκειται για αστοχία και όχι «ευστοχία»...).

Δεύτερη περίπτωση (δεξιά):  Η λεζάντα της φωτογραφίας θα μπορούσε να είναι: « για μια χούφτα δολάρια» ή και "για τριάντα αργύρια». Γιατί; Ανάμεσα από τις δύο πανέμορφες πολυκατοικίες του μεσοπολέμου, υπήρχε άλλη μία τέτοια, εξ’ ίσου όμορφημε  μία είσοδο καταπληκτική, που από τότε δεν έχω δει άλλη ισάξια της, Σ΄ αυτήν στεγαζόταν μία Αντικερί (τι άλλο θα μπορούσε να υπάρξει εκεί;). Νομίζω ότι ήταν επί ημερών του Ζαχόπουλου, όταν δόθηκε άδεια κατεδάφισης. Ασφαλώς, ειδεχθές έγκλημα.Τι άνθρωποι είναι μωρέ αυτοί που ξεπουλάνε την ψυχή της πόλης  και αλλάζουν τον «ωραίο» χαρακτήρα της. Την δικιά τους τηνέχουν ξεπουλήσει στον διάολο από καιρό. (Αφήστε με να εκφραστώ γιατί αλλιώς θα σκάσω.)

Η Θεσσαλονίκη θα μπορούσε να είναι ένα απέραντο αρχιτεκτονικό μουσείο. Έχει όλων των ειδών τα αρχιτεκτονικά στυλ και επιρροές από τα Ρωμαικά,Βυζαντινά και Οθωμανικά μνημεία, έως τα Νεοκλασσικά και, τα εκλεκτικιστικά, από την Αρχιτεκτονική του μεσοπολέμου με τις υπέροχες πολυκατοικίες, έως τα κτίρια  του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που αποτελούν χαρακτηριστικό μουσείο του Μοντερνισμού.Τι έχει μείνει από όλα αυτά; Aκόμα και αυτό το Πανεπιστήμιο, οι ίδιοι οι «δάσκαλοι» της Αρχιτεκτονικής, το ρήμαξαν και τομπούκωσαν με προσθήκες, επεκτάσεις, μπαλώματα. Μια απίστευτη βουλιμία για το φάγωμα του Δημόσιου χώρου.

Είναι καιρός να συνεργαστεί ο Δήμος με την Αρχιτεκτονική Σχολή, για να καταλήξουν στο πως πρέπει να διασωθεί όλος αυτός ο Αρχιτεκτονικός πλούτος, να κάνουν την πρότασή τους στο κράτος και να απαιτήσουν να βγει Νομοθετικό Διάταγμα (το είπα σωστά κύριοι δικηγόροι;) που να εφαρμόζεται «αυστηρά και διά ροπάλου».

Ούφ:::!!!!