Πως να μην την αγαπήσεις...

Στα παιδικά μου χρόνια, αγαπούσα την Ανατολή, γιατί έβλεπα τον ορίζοντα να ροδίζει μέσα στον κόλπο της Ιερισσού, ψηλά από ένα λόφο, καθώς πήγαινα με τον πατέρα μου να μαζέψουμε σταφύλια από το αμπέλι και καρπούζια από το μποστάνι. Και τα δύο από ένα κτήμα , το «Περιβόλι», όπου για να ποτίσουμε το χωράφι, κουβαλούσαμε νερό με τενεκέδες, κάπως σαν τους Κινέζους με τους διπλούς κουβάδες, από 700 μέτρα μακριά, απ’ τα «Πλατάνια». Γιατί ο ήλιος έδυε πίσω απ' τα βουνά.

Μετά τα εφηβικά μου χρόνια λατρεύω την Δύση, γιατί την βλέπω μέσα στην θάλασσα και πάνω απ’ αυτήν,στον ορίζοντα του Θερμαϊκού κόλπου. Χωρίς τσιγκουνιές, κάθε μέρα, με όλα τα χρώματα, για όλους τους ανθρώπους. Χωρίς να το καταλάβεις,σε κάνει να σκεφτείς και να νοιώσεις "πράγματα" πέρα και πάνω από τον καθημερινό βίο. Γιατί ο ήλιος ανατέλλει πίσω  απ'  τα βουνά...