 |
| Η εξέδρα, που στήθηκε στο κάτω πεζοδρόμιο της Λεωφόρου Μ.Αλεξάνδρου εδώ και αρκετές μέρες. |
Από τις δέκα του μηνός που στήθηκε η εξέδρα, μέχρι να ξηλωθεί, είναι περίπου εικοσιπέντε (25) μέρες. Δηλαδή τετρακόσιες πενήντα (450) ώρες ταλαιπωρίας για χιλιάδες διερχόμενους πεζούς και ποδηλάτες, για μητέρες και ανάπηρους που δεν μπορούν να περάσουν στην άλλη μεριά της εξέδρας και είτε γυρίζουν πίσω, είτε με κίνδυνο της ζωής τους
κατεβαίνουν στο οδόστρωμα για να πάνε από την άλλη πλευρά της εξέδρας. Αυτή η πράξη γίνεται για να σταθούν εκεί πάνω για μία (1) ώρα οι ύπαρχοι της εξουσίας, που αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να βλέπουν καλά την παρέλαση,(αυτό θα μπορούσε να γίνει και χωρίς εξέδρα), αλλά για να τους βλέπουν οι άλλοι. Αυτό είναι σημειολογικό και ερμηνεύει πολλές πλευρές της συμπεριφοράς και των αντιλήψεων των δημοσίων ανδρών και γυναικών.
Φανταστείτε τι θα συμβεί κατά τις ώρες της παρέλασης, όπου μεγάλο πλήθος ανθρώπων θα προσπαθεί να περάσει από την άλλη μεριά της εξέδρας και από τις δύο πλευρές. Ή σε περίπτωση που γίνουν επεισόδεια και θελήσουν να απομακρυνθούν αμέσως σε κατάσταση πανικού. Μήπως θα έχουμε και καταστάσεις άσχημες;
Το πρόβλημα το ανέφερα σε ένα ανώτατο στέλεχος της Δημοτικής αρχής που μάλλον το θεώρησε άνευ (ή μικρής ) σημασίας ή ίσως και παραξενιά δικιά μου και δεν έκανε καμιά ενέργεια. Την καθημερινότητα των πολιτών όμως την αποτελεί αυτό το άθροισμα των λεπτομερειών που επεμβαίνουν με βίαιο τρόπο στην ζωή μας.
ΠΡΟΤΑΣΗ: Να ξηλωθεί αμέσως η εξέδρα και μία ώρα πριν την παρέλαση, να σχηματιστεί ένα Π από σχοινιά και κολωνίτσες (όπως γίνονται στις τράπεζες και στους δημόσιους οργανισμούς για να οριοθετούν τις ουρές που σχηματίζονται). Δύο λεπτά δουλειά πριν και δύο μετά όλο κι όλο. Και ας καθίσουν οι κοντοί "επίσημοι" μπροστά και οι ψηλοί από πίσω. Όπως στις φωτογραφίες των μαθητών.
