από έναν πρώην άσχημο τοίχο εκεί ψηλά (πάνω από τις στέγες χαμηλότερων όμορφων κτιρίων) σε μια όμορφη πλατεία π.χ Αγίας Σοφίας όπου έχεις το δικαίωμα να βλέπεις και κάτι άλλο εκτός από τις βιτρίνες των καταστημάτων...
Μια αντίθεση ανάμεσα στο καθώς πρέπει και στο όπως δεν πρέπει.
Μια αντίθεση δημιουργική, που θες δεν θες θα τη σκεφτείς,
θα αναρωτηθείς.
Γιατί όλα είναι αυτό που φαίνεται, αυτό που παραλείπεται,
αυτό που υπονοείται,
πιο κάτω ή πιο πάνω από τις συχνότητες που "πιάνουν" οι αισθήσεις μας.
Είναι πάντα περιφερειακά στην κατανόηση μας, όπως στην περιφερειακή όραση.
Μια διαίσθηση που πηγαινοέρχεται ανάμεσα στο θολό και στο καθαρό.
Σίγουρα δεν είναι, ούτε αντιπαροχή,
ούτε ο αντιπραγματισμός της "σοβαρής" τέχνης.
Είναι του πεταματού, του δρόμου,...
Μια χλευαστική, άκρως πολιτική τέχνη.
(Τα Graffiti είναι στον τοίχο του εμπορικού σιδηροδρομικού σταθμού, στη δυτική είσοδο. Δεν τα προσέξατε;)
