Από τις μεγαλύτερες ασυνέχειες στην Ιστορία της Θεσσαλονίκης, είναι η διακοπή της επι-κοινωνία της με τη θάλασσα με επακόλουθες και συνακόλουθες τις επιπτώσεις στην συν-κοινωνία της με τον κόσμο. Το λιμάνι του Μεγάλου Κωνσταντίνου ήταν αυτό που της έδωσε τεράστια ώθηση. Δεν είναι τυχαίο πως όταν η πόλη ανοιγότανε στον κόσμο, μετά μετρούσε τα κέρδη της, ψυχικά, πνευματικά και υλικά. Όταν κλεινόταν στον εαυτό της, έχανε την αυτοπεποίθησή της, επομένως και την δύναμή της, γινόταν φοβική και συντηρητική, και με την σκέψη της καθηλωμένη στο παρελθόν, αδυνατούσε να αποκωδικοποιήσει και να αντλήσει σωστάσυμπεράσματα έτσι ώστε να μπορέσει να ανα(δια)τάξει τις δυνάμεις της και αφού φανταστεί το μέλλον της, να το μεταμορφώνει σε παρόν.
