Στο βάθος του χρόνου, θα πάρει μια ονομασία. Μπορεί να είναι "η πολυκατοικία με το Graffiti στη Δ.Γούναρη" ή κάτι άλλο.Τελικά για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ότι Πόλη είναι οι άνθρωποι της.Νομίζω ότι δεν ήταν εύκολο να γίνει αυτό Αρκούσε πάντως η ισχυρή θέληση κάποιου συμπολίτη μας, η αλλαγή νοοτροπίας στον Δήμο και η συνεργασία ανθρώπων που είχαν κοινή αντίληψη και κουλτούρα. Yπάρχει ελπίδα πια, γιατί οι πρωτοβουλίες τώρα τελευταία πληθαίνουν, οι άνθρωποι άρχισαν να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και το κυριώτερο, αρχίσαμε πια να μην περιμένουμε απ΄τους άλλους αλλά να αυτενεργούμε.
Αντιγράφουμε από την Μακεδονία. ( Της Χριστίνας Ταχιάου)
Σηκώνεις τα μάτια ψηλά, πάνω από το κτίριο όπου στεγαζόταν παλιά η Πυροσβεστική Υπηρεσία. Αντί για τον άσχημο, συνηθισμένο στις ελληνικές πολυκατοικίες, «τυφλό» τοίχο χωρίς παράθυρα, βλέπεις έναν ωραία ζωγραφισμένο τοίχο, μία παράσταση που αλλάζει ολόκληρη τη γειτονιά. Είναι τόσο απλό; Ναι. Η πολυκατοικία μεταμορφώθηκε λόγω κατάλληλου… timing. Δηλαδή ήταν η περίοδος που ο Αργύρης Σαρασλανίδης, ιδιοκτήτης καταστήματος ειδών graffiti, έψαχνε χώρο, για να δημιουργήσει. Αναζητούσε έναν τεράστιο καμβά προς διακόσμηση, ώστε αυτός να λειτουργήσει διαφημιστικά για την τέχνη του graffiti. Απευθύνθηκε στην αντιδημαρχία Πολιτισμού.
Η πολυκατοικία την ίδια περίοδο έτυχε να συντηρείται και να έχει μία τεράστια σκαλωσιά. Οι ένοικοι παράλληλα θα ήθελαν και «κάτι» παραπάνω από ένα καινούργιο χρώμα. Έτσι απευθύνθηκαν στην αντιδημαρχία Αρχιτεκτονικού.
Συμπτωματικά δε τόσο ο Αργύρης όσο και ο διαχειριστής της πολυκατοικίας συναντήθηκαν στη
γειτονιά. Έτσι κλείστηκε η συμφωνία και δημιουργήθηκε το τεράστιο graffiti, που έδωσε μία νέα, φρέσκια όψη στην περιοχή.
Για να δημιουργηθεί το τεράστιο graffiti, απαιτήθηκε δουλειά τριών ατόμων επί δεκαπέντε ημέρες. Από υλικά ξοδεύτηκαν μόλις 70 σπρέι και 30 λίτρα μπογιά λάτεξ. Κατά τα άλλα «100 φραπέ, 20 πακέτα τσιγάρα και πολλές μπίρες», λέει ο Αργύρης Σαρασλανίδης. Νιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει την εταιρεία Kobra cans, που έδωσε τα χρώματα ως χορηγία, αλλά και τις αντιδημαρχίες Αρχιτεκτονικού και Πολιτισμού, που βοήθησαν στην πραγματοποίηση του έργου.
Το κατάστημά του είναι το πρώτο στην Ελλάδα που πουλά είδη design, toys, graffity και street art. «Είναι και γραφείο τοιχογραφιών. Πρόκειται για το πρώτο mini gallery shop της urban σκηνής». Όροι που δύσκολα αποδίδονται στα ελληνικά, καθώς η κουλτούρα της «αστικής δημιουργίας» δεν έχει βρει ακόμη τη μετάφρασή της αλλά και τη θέση της στις άχαρες ελληνικές επιφάνειες.
