ένα άδειο στενόμακρο μέρος με πόρτες στις πλευρές του και τίποτε άλλο. Δεν είναι προορισμός, δεν έχει ήχους ή εικόνες, μόνο διεκπεραιώνει. Τη μεταφορά μας από την πόρτα του διαμερίσματος στον ανελκυστήρα ή στις σκάλες και αντίστροφα. Αναγκαίος αλλά όχι ευχάριστος. Ένας χώρος σήμερα αδιάφορος αισθητικά, γυμνός με την έννοια του άχαρου, του άσχημου. Παλιά ήταν επενδυμένος με ωραία υλικά, πλακάκια με σχέδια και ξύλινες όμορφες κουπαστές στις σκάλες. Και όμως με μικρές ωραίες παρεμβάσεις μπορεί να μετατραπεί σε έναν χώρο που θα μας εύχεται καλό κατευόδιο ή το καλωσόρισες. Αρκεί να είναι φιλικός, όμορφος, και καθαρός. Ένας χρόνος που δεν θα αποτελεί το τίποτα, που θα περνάει εμπεριέχοντας κάτι και θα συμμετέχει και αυτός στη ζωή μας ισότιμα. Τώρα στις γιορτές είναι ευκαιρία να διακοσμίσουμε τους διαδρόμους μας, καθώς επίσης και τις μέρες που υπάρχουν έθιμα όπως αυτό της Πρωτομαγιάς με το στεφάνι κ.λ.π.
Στο δικό μας διάδρομο, αυτόν της φωτογραφίας, έχουν μπει, σύμφωνα με την αισθητική του γείτονα, μια μικρή δανειστική βιβλιοθηκούλα, μία αφίσα και στον τοίχο μία στροφή από ένα τραγούδι των Doors. Υπήρχε και μια μεγάλη γλάστρα με ένα λουλούδι που μαράθηκε γιατί δεν υπήρχε το απαραίτητο φως. Μαζί με την ξύλινη κουπαστή και τα όμορφα φωτιστικά, δημιουργούν έναν «συλλογικό χώρο» όπου δεν νιώθεις μόνος, όπου δεν νιώθεις άβολα.
Η εκτός του σπιτιού ημέρα ξεκινάει ωραία... Ωραίες θα είναι και οι βόλτες των συνταξιούχων και των νοικοκυρών από όροφο σε όροφο για τα καφεδάκια. Ας δημιουργήσουμε μια ακόμη ασπίδα στην επίθεση που δέχεται η ψυχή μας, εδώ και κάμποσο καιρό τώρα.
Χρειάζονται, λοιπόν, στη ζωή μικρές παρεμβάσεις που σηματοδοτούν τη σημασία που δίνουμε στο σύνολο των λεπτομερειών που ονομάζουμε ποιότητα ζωής.
