Σήμερα ελπίζει πλέον μόνο σ’ ένα θαύμα από τη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης…
Το όλο εγχείρημα πνέει σήμερα τα λοίσθια, καθώς, παρά τη γεωγραφική οριοθέτηση της περιοχής δραστηριότητας της Ζώνης (μόλις τον περασμένο Μάιο, οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά την εξαγγελία δημιουργίας της Ζώνης Καινοτομίας από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, το 2004, και έξι χρόνια μετά την τυπική ίδρυσή της, το 2006), εξακολουθεί να εκκρεμεί η έγκριση των ειδικών κινήτρων, βάσει των οποίων το εγχείρημα θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον ελλήνων αλλά -κυρίως- ξένων επενδυτών από καινοτόμους κλάδους της οικονομίας. Την ίδια στιγμή, στην όμορη Τουρκία, μόνον η περιοχή της Κωνσταντινούπολης διαθέτει ήδη 20(!) τέτοιες ζώνες, που λειτουργούν στη βάση αντισταθμιστικών οφελών.
Ενδεικτικό της εγκληματικής αμέλειας των ελληνικών αρχών είναι το ύψος των κεφαλαίων που χάθηκαν την περίοδο 2007-2008, όταν, στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ, που τότε ξεκινούσε, η Ζώνη Καινοτομίας θα μπορούσε να είχε διεκδικήσει χρηματοδοτήσεις έως και 10 εκατ. ευρώ. Επίσης χαρακτηριστικό της απόλυτης αδιαφορίας των ελληνικών αρχών για το εγχείρημα είναι και το γεγονός ότι τα δύο συναρμόδια υπουργεία (Οικονομίας και Ανάπτυξης) απαξίωσαν -και μάλιστα δύο φορές- να απαντήσουν στα ερωτήματα που ήγειρε η ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού επί των επενδυτικών κινήτρων που είχε προτείνει η ίδια η ελληνική πλευρά!
«Φτάσαμε στο αμήν»
«Πραγματικά, έχω φτάσει ‘στο αμήν’ με την εγκληματική αδιαφορία που έχει επιδείξει μέχρι σήμερα το λεγόμενο ‘κράτος των Αθηνών’», δήλωσε, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, ο απερχόμενος πρόεδρος της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας και καθηγητής στο τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ, Ελευθέριος Ιακώβου.«Δύο φορές έφτασε το θέμα της Ζώνης Καινοτομίας Θεσσαλονίκης στην ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού, στις Βρυξέλλες, και δύο φορές η Ελλάδα έκανε πίσω, με ευθύνη προηγούμενων ηγεσιών του υπουργείου Ανάπτυξης. Η πρώτη φορά ήταν επί υπουργίας Κατσέλη, όταν ζητήθηκε από τη χώρα μας ολιγόμηνη παράταση, ενόψει της κατάθεσης νέου επενδυτικού νόμου. Η δεύτερη ήταν πολύ πρόσφατα, τον Φεβρουάριο του 2012, όταν η ελληνική πλευρά δήλωσε αδυναμία να συγκροτήσει (στο διάστημα από τον Ιανουάριο του 2012 έως τις 5 του περασμένου Μαρτίου) επιτροπή, για να απαντήσει στις παρατηρήσεις της κοινοτικής υπηρεσίας.
»Από την πλευρά μας, ζητήσαμε επανειλημμένα να μάθουμε τι ανέφεραν οι παρατηρήσεις αυτές -στείλαμε τέσσερα έγγραφα αιτήματα, τα οποία παρέμειναν αναπάντητα από πλευράς ελληνικών αρχών. Υπό κανονικές συνθήκες, θα έπρεπε να είχε συγκροτηθεί μια ομάδα εργασίας, αποτελούμενη από υπηρεσιακούς παράγοντες των δύο συναρμόδιων υπουργείων και από στελέχη της Ζώνης, για να προετοιμαστούν οι απαντήσεις. Αντ’ αυτού, ενημερώθηκα πριν από μόλις δύο ημέρες, από στέλεχος του υπουργείου Ανάπτυξης, ότι το αίτημα για έγκριση των κινήτρων αποσύρθηκε για δεύτερη φορά, επειδή ‘οι παρατηρήσεις κάλυπταν έκταση 10 σελίδων’!».
Δύο προϋποθέσεις
Όπως εξηγεί ο κ. Ιακώβου (του οποίου, σημειωτέον, η θητεία έληξε στις 21 Ιουνίου, όπως και όλων των μελών του δ.σ., και πλέον μένει στη θέση του μέχρι να οριστεί νέα διοίκηση ή μέχρι την επόμενη γενική συνέλευση, τον Ιούνιο του 2013), «για να προχωρήσει το εγχείρημα της Ζώνης πρέπει να προηγηθούν δύο κινήσεις από ελληνικής πλευράς: αφενός, να ζητηθεί και να ληφθεί η έγκριση των επενδυτικών κινήτρων από την κοινοτική Επιτροπή Ανταγωνισμού. Αφετέρου, να παραχωρηθεί από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το ΕΘΙΑΓΕ έκταση 300 στρεμμάτων εντός της οριοθετημένης περιοχής, ώστε να δημιουργηθεί ο πρώτος επιχειρηματικός θύλακας. Δυστυχώς, το κράτος των Αθηνών δεν έχει δείξει μέχρι σήμερα το παραμικρό ενδιαφέρον».
«Ήθελαν να μας κλείσουν»
«Η απερχόμενη διοίκηση ανέλαβε το καλοκαίρι του 2010», όπως εξήγησε ο κ. Ιακώβου. «Σε αυτήν τη διετία κατορθώσαμε η Ζώνη να μη χαρακτηριστεί ΔΕΚΟ, ώστε να μπορεί να παραμένει ευέλικτη, ενώ αποτρέψαμε και το κλείσιμό της, στο τέλος του 2011, όπως ζητούσε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Παράλληλα, κατορθώσαμε να καταθέσουμε ένα μεσομακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο, έχοντας μόνο τρεις υπαλλήλους και χωρίς να υπάρχει καν διευθύνων σύμβουλος στην εταιρεία. Μάλιστα, η παρούσα διοίκηση, παρότι η θητεία της έχει τυπικώς λήξει, σχεδιάζει να επικαιροποιήσει την προτεινόμενη δέσμη κινήτρων βάσει των σημερινών δεδομένων της οικονομίας, ώστε να τις υποβάλει εκ νέου στη γ.γ. Βιομηχανίας».
Όπως πρόσθεσε ο κ. Ιακώβου, «ο νέος υπουργός Ανάπτυξης, Κωστής Χατζηδάκης, γνωρίζει καλά το θέμα της Ζώνης Καινοτομίας. Έτσι, μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα ότι, μέσα από μία ορισμένη υπηρεσιακή δομή, που θα είναι υπεύθυνη για τη Ζώνη, θα συνεργαστεί με την εταιρεία και θα προωθήσει τη λειτουργία της. Αυτή είναι η ελπίδα μας. Εμείς, στα δύο χρόνια που ήμασταν στη διοίκηση, παλεύαμε με δεμένα τα χέρια, με ένα θεσμικό πλαίσιο που ήθελε τροποποίηση και με συνεχή αγώνα από το ένα υπουργείο στο άλλο. Σκεφτείτε ότι εμείς ζητούσαμε την παραχώρηση της έκτασης του ΕΘΙΑΓΕ, τον Φεβρουάριο ο τότε βουλευτής Σερρών Η. Πολατίδης υπέβαλε σχετική επερώτηση στον τότε υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Κ. Σκανδαλίδη, και εκείνος απάντησε ότι τέτοιο ζήτημα δεν υπήρχε -προφανώς, επειδή δεν το γνώριζε! Έτσι λειτουργεί η διοίκηση των Αθηνών».
Ποιος πληρώνει την καινοτομία;
Και ενώ η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας χαροπαλεύει στη Θεσσαλονίκη, εύλογα ερωτήματα προκαλεί η περίπτωση ελληνικών εταιρειών, οι οποίες κατάφεραν να επιδοτηθούν με ποσά ύψους αρκετών εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς μάλιστα να πληρούν, όπως υποστηρίζουν οι γνωρίζοντες, τις προϋποθέσεις εκείνες που θα επέτρεπαν τον χαρακτηρισμό τους ως θερμοκοιτίδων καινοτομίας και τεχνολογίας (υποδομές, διοικητική οργάνωση και στόχευση στην προσέλκυση συγκεκριμένης κατηγορίας εταιρειών). Έτσι, πλέον πολλές από αυτές τις περιπτώσεις αποτελούν πλέον περισσότερο εταιρείες… real estate και όχι θερμοκοιτίδες καινοτομίας, που θα μπορούσαν να προσελκύσουν επιχειρήσεις του συγκεκριμένου τομέα..
Kείμενο του Άγγελου Ν. Βάσσου από ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Συμπέρασμα: Ξαναψηφίστε τους.
