Η άνοιξη στην συνοικία Ουζιέλ

Κι ενώ η επίσημη πρεμιέρα της Άνοιξης έγινε, στη Θεσσαλονίκη συνεχίζουν οι σποραδικές βροχές και η ψύχρα. Κι όμως, «την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις» έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης. Και πράγματι, κατάφερα να βρω μια γειτονιά της πόλης μας όπου η Άνοιξη φαίνεται να φωνάζει πως ήρθε για να μείνει. Πρόκειται για τον «Οικισμό Ουζιέλ» ένα μικρό παράδεισο που βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης.

Συγκεκριμένα, ο οικισμός Ουζιέλ είναι στη νότια πλευρά του αμαξοστασίου του Τραμ το οποίο διασώζεται μέχρι σήμερα, ακόμη κι αν δεν υπάρχουν άλλα εναπομείναντα σημάδια από αυτό, μιας και όλες οι γραμμές διέλευσης των βαγονιών έχουν ξηλωθεί. Πολλοί μάλιστα γνωρίζουν αυτήν την περιοχή της Βασιλίσσης Όλγας με την παλαιά της ονομασία Depot (αποθήκη), που αποδίδεται ακριβώς στο γεγονός ότι εκεί υπήρχε το αμαξοστάσιο.

Άλλωστε, ο οικισμός Ουζιέλ είχε χτιστεί με σκοπό να καλύψει τις στεγαστικές ανάγκες των υπαλλήλων της εταιρείας.

Αναλυτικότερα, ο οικισμός αποτελούμενος από 28 μικρές πανομοιότυπες μονοκατοικίες κατασκευάστηκε το 1927. Εργολάβος ήταν ο Δαυίδ Ουζιέλ ένας από τους κύριους μετόχους της Εταιρείας Τροχιοδρόμων της Θεσσαλονίκης, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ζακ Μοσέ.

Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι ο οικισμός αυτός βρίσκεται στον πυρήνα της πόλης κι όμως μοιάζει με ένα μικρό, παραδεισένιο χωριό.

Αν εξετάσουμε τις 28 κατοικίες από αρχιτεκτονική σκοπιά διαπιστώνουμε πως είναι κατασκευασμένες με τον ίδιο τρόπο, ενώ αποτελούνται από υπερυψωμένο ισόγειο κι από υπερυψωμένο υπόγειο. Χαρακτηριστικό στοιχείο τους είναι τα ξύλινα παράθυρα, μα και η ιδιαίτερη διακόσμηση κάτω από τη στέγη και γύρω από τα ανοίγματα.

Το σύνολο του οικισμού Ουζιέλ, δηλαδή οι 28 κατοικίες μαζί με τις αυλές τους, κρίθηκε διατηρητέο το 1984.

Οι περισσότερες από τις κατοικίες του οικισμού διατηρούνται σε άριστη κατάσταση μιας και οι ιδιοκτήτες τους δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον και φροντίδα για τη συντήρησή τους. Γι’ αυτό άλλωστε μια βόλτα στα στενά δρομάκια που υπάρχουν αρκεί για να σε πείσει πως η άνοιξη δε φεύγει ποτέ από εκεί. Ωστόσο, κάποιες από αυτές διαβρώνουν τη γενική όμορφη εικόνα μιας και δεν κατοικούνται κι όπως γίνεται δυστυχώς με τα περισσότερα διατηρητέα, έτσι και σε αυτήν την περίπτωση οι αρμόδιοι αδιαφορούν για τη συντήρησή τους.

Ξέρω πως δεν είναι σωστό να εθελοτυφλεί κάποιος, όμως προσωπικά όταν πηγαίνω βόλτα στον οικισμό Ουζιέλ προτιμώ να έχω «επιλεκτική όραση» και να εστιάζω στα στολίδια της περιοχής, προσπερνώντας την ασχήμια των παρατημένων κατοικιών.

Όπως και να’ χει, επιβάλλεται να κάνετε μια ανοιξιάτικη βόλτα σ’ αυτήν τη γειτονιά της πόλης μας που θαρρείς πως κρατά κρυμμένο το θησαυρό της, μέχρι να την ανακαλύψεις.

*Οι φωτογραφίες είναι της Νένας Καζαντζίδου
Από Parallaximag