Λάθος η μελέτη της νέας παραλίας για τα πεζοδρόμια στο parking λεωφορείων του Βασιλικού Θεάτρου.

Αυτή την φορά θα απευθυνθούμε στους μελετητές του έργου κ.κ Πρόδρομο Νικηφορίδη και Βernard Cuomo, γιατί ο αντιδήμαρχος κ. Κουράκης δεν υπάρχει περίπτωση να... ενδιαφερθεί να... ακούσει. Φωνή βοώντος εν τη Δημαρχία Αρχιτεκτoνικού όπως ...συνηθίζουμε να λέμε.

Λοιπόν.

Θα συμφωνείτε φαντάζομαι ότι ο πρωταρχικός στόχος της αρχιτεκτονικής είναι να καταλάβει καλά τον σκοπό για τον οποίο γίνεταιτ ο έργο ή πρέπει να γίνει, ποιες είναι οι ανάγκες που πρέπει να καλύψει και πως θα το πετύχει αυτό. Μιλάμε δηλαδή για τον πρωταρχικό σκοπό κατασκευής που είναι η λειτουργικότητα. Διαφορετικά , αν δώσει σημασία μόνο στην μορφή  και στην έκφραση θα μιλάμε για έργο τέχνης που έγινε για να καλύψει ή να εκφράσει άλλες ανάγκες, αισθητικές, ψυχικές, πνευματικές, υπαρξιακές ή ακόμη και διαλόγου με το "ακατανόητο", το ασυνείδητο. 

Ο δήμος από παλιά είχε μια "άγνοια" ή αδιαφορία για την λειτουργικότητα των πάρκων: Διάδρομοι ζικ-ζακ που δεν οδηγούν πουθενά, μονοπάτια που δεν "ωφελούν" τους περιπατητές, καθώς δεν ακολουθούν την φυσική διαδρομή τους και έτσι οι διασχίζοντες δημιουργούν τους δικούς τους διαδρόμους, μονοπάτια με αραιή πλακόστρωση και κενά που το μόνο τους αποτέλεσμα είναι κανένα στραμπούληγμα. (αν περάσει κάποιος γιατί τέτοια πλακόστρωτα συνήθως τα αποφεύγουμε.)

Η λειτουργικότητα λοιπόν  θα καθορίσει αρχικά την μορφή , την οποία ο αρχιτέκτονας μπορεί να την εξελίξει, να την προσαρμόσει στις αισθητικές αναζητήσεις του, να πει τον δικό του "λόγο".

Το μέρος για το οποίο συζητούμε είναι το πεζοδρόμιο και τα παρτεράκια από το Βασιλικό θέατρο μέχρι την Γ' Σεπτεμβρίου. Το μέρος δηλαδή, όπου σταθμεύουν τα τουριστικά και μαθητικά λεωφορεία για να επισκεφτούν την πόλη,  τον Λευκό Πύργο και την πλατεία του ή το Βασιλικό θέατρο. Η μελέτη δεν το έλαβε αυτό καθόλου υπ' όψιν της, γι' αυτό και δεν έκανε τίποτε που να θεωρηθεί υποδομή για την υποδοχή χιλιάδων επισκεπτών της περιοχής ή ακόμη απλώς για να διευκολύνει την επιβίβαση/αποβίβασή τους. Βλέπουμε στην φωτογραφία να δημιουργείται τώρα ένα τείχος αδιαπέραστο για τους επι-αποβιβαζόμενους. Τα λεωφορεία σταθμεύουν δίπλα στο κράσπεδο, όπου υπάρχει ένα πεζοδρομιάκι σαράντα πόντων και αμέσως μετά ένα τοιχάκι και το παρτέρι. Αν θέλαμε να δυσκολέψουμε τους επιβάτες των λεωφορείων κάτι τέτοιο θα κάναμε. Ούτε λόγος φυσικά για τις μαμάδες τουρίστριες που τόλμησαν να έχουν καροτσάκι με το μωρό τους ή ανθρώπους με αναπηρικό καροτσάκι. Και φυσικά όλοι πρέπει να περπατήσουν σ΄αυτό το "πεζοδρόμιο" για πάνω από εκατό μέτρα, εφ΄ενός ζυγού, μέχρι να βρούν διέξοδο στην άλλη πλευρά των παρτεριών που το πεζοδρόμιο είναι φαρδύ. Ο ίδιος ο Δήμος που θα έπρεπε να είναι λειτουργεί σαν πρότυπο στην δημιουργία υποδομών με λειτουργικότητα για τους ΑΜΕΑ, σε ένα καινούργιο έργο δεν το παίρνει καθόλου υπ' όψιν του.
Φυσικά ούτε λόγος για την διευκόλυνση των τουριστών και την δημιουργία καλών εντυπώσεων στην πρώτη και σημαντικότερη στάση τους στην πόλη. Αυτό, μαζί με τις βρώμικες τουαλέτες και το παλαβό ωράριο που είναι ανοιχτός ο Λευκός Πύργος, δημιουργούν την  αφιλοξενία και την εντύπωση ότι μας είναι βάρος οι επισκέπτες της πόλης. Δεν τους θέλουμε βρε αδελφέ. Αν τους θέλαμε άλλα θα κάναμε.
Δύο χρόνια φωνάζω για τις συνθήκες λειτουργίας του μέρους αυτού (ΕΔΩ , ΕΔΩ και ΕΔΩ , αλλά τελικά η πενία δεν κατεργάζεται τέχνες, αλλά εμπόδια στις τέχνες.
Κύριε Νικηφορίδη, πάρτε εσείς την πρωτοβουλία για αλλαγή της μελέτης στο μέρος αυτό, τώρα που κατασκευάζεται, γιατί πιστεύω ότι καταλαβαίνετε  τα προβλήματα που δημιουργούνται. Αν έχουμε πάλι άδικο, πείστε μας.