Ενώ ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει το 1944 την Θεσσαλονίκη, μετά την κατοχή "Επιφανείς" Συνεργάτες των Γερματών τιμούνται από τις αρχές της πόλης μας

Το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης οφείλει να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια    

Ξημερώνοντας 30 Οκτωβρίου 1944 η νεκρή και πένθιμη όψη της Θεσσαλονίκης περνούσε οριστικά στο παρελθόν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας ξεχύνονται στους δρόμους, αγκαλιάζονται και φιλιούνται, οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα.  Μετά από οχτώ χρόνια βασιλομεταξικής και ναζιστικής τυραννίας, η Θεσσαλονίκη απελευθερώνεται από τους μαχητές του ΕΛΑΣ, που μπαίνουν στην πόλη με επικεφαλής τον Κώστα Συννεφάκη (καπετάν Νικήτα), διοικητή του 50^ου συντάγματος - δολοφονήθηκε στις 23 Μαρτίου 1945 στην Κατερίνη από Εθνικοφύλακες του 151 Τάγματος και παρακρατικούς. 

          Έτσι, οι υποχωρούσες ναζιστικές δυνάμεις κατοχής δεν πρόφτασαν να ανατινάξουν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης – εκτός από ένα τμήμα του -, την ηλεκτρική εταιρεία, το υδραγωγείο της, τους μύλους Αλλατίνι, τα οποία είχαν υπονομεύσει με εκρηκτικά.

Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης στις 30 Οκτωβρίου του 1944 από τους Ναζί έγινε αποκλειστικά από τις ΕΑΜικές αντιστασιακές δυνάμεις και το στρατιωτικό τους βραχίονα, τον ΕΛΑΣ. Παρά τη συμφωνία της Καζέρτας να παραδοθεί η εξουσία στους Άγγλους υπό το Βρετανό αρχιστράτηγο Σκόμπι, όπως συνέβη στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, και παρά την εντολή του διοικητή του ΕΛΑΣ Στέφανου Σαράφη να παραμείνουν οι αντάρτικες δυνάμεις στις παρυφές της πόλης και να περιμένουν την απόβαση των Βρετανών, οι ηγέτες της Ομάδας Μεραρχιών Μακεδονίας, Μάρκος Βαφειάδης και Ευριπίδης Μπακιρτζής δεν υπάκουσαν στις άνωθεν διαταγές. 

68 χρόνια μετά, το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης οφείλει να αποκαταστήσει την ιστορική αλήθεια και να τιμήσει τους σωτήρες-απελευθερωτές της πόλης μαχητές του ΕΛΑΣ - όπως έχουμε προτείνει εδώ και ένα χρόνο:

α) αποδίδοντας σε δρόμους της πόλης τα ονόματα του Μάρκου Βαφειάδη, του Ευριπίδη Μπακιρτζή και του αντιστασιακού μητροπολίτη Κοζάνης Ιωακείμ, που διαπραγματεύθηκε την αποχώρηση των ναζιστικών στρατευμάτων χωρίς άσκοπες καταστροφές και απώλειες

           β) απαλείφοντας από δρόμους της πόλης τα ονόματα:

·                    του διορισμένου από τη δικτατορία της 4^ης Αυγούστου κατοχικού «δημάρχου» Κωνσταντίνου Μερκουρίου ο οποίος μαζί με το μητροπολίτη Γεννάδιο, τον καθηγητή Π. Βιζουκίδη και τον στρατιωτικό διοικητή Ραγκαβή παρέδωσαν τα κλειδιά της πόλης στα ναζιστικά στρατεύματα. Την δε επομένη της κατάληψης της πόλης, 10-4-1941, με προκήρυξή του ο Μερκουρίου κάλεσε το λαό της Θεσσαλονίκης να καθίσει στα αβγά του ως «υπέρτατον πατριωτικόν καθήκον», αφού «ο στρατός της Γερμανίας από της πρώτης στιγμής της εισόδου του εις την πόλιν  ετήρησεν έναντι ημών στάσιν  γενναιόφρονα και ιπποτικήν» και «ουδέν έχει να φοβηθή τιθέμενος υπό την προστασίαν ενός έθνους γενναίου και ευγενούς. Η τιμή του, η ζωή του και η περιουσία του θα είναι πλήρως εξησφαλισμένη»(!) Το Δεκέμβριο  του 1942 έβαλε συνεργεία του δήμου να ισοπεδώσουν το εβραϊκό νεκροταφείο, να ξηλώσουν τις ταφόπλακες και να τις χρησιμοποιήσουν για ...κράσπεδα πεζοδρομίων(!) 

9 Απριλίου 1941, Η Θεσσαλονίκη παραδίδεται στους Ναζί.

Πλατεία Βαρδαρίου: οι αρχές της πόλης,  Δήμαρχος Κ.  Μερκουρίου, Μητροπολίτης Γεννάδιος,  στρατιωτικός διοικητής  Ραγκαβής και ο καθηγητής  του Α.Π.Θ., Περικλής Βιζουκίδης, στέκονται "κλαρίνα" μπροστά στον επικεφαλής των μηχανοκίνητων  εισβολέων.

·                  του συνταγματάρχη-κατοχικού Γενικού Επιθεωρητή Νομαρχιών Μακεδονίας και Φρούραρχου Θεσσαλονίκης Αθανάσιου Χρυσοχόου, που είχε οχυρωθεί με τους ταγματασφαλίτες στο κτίριο της ΧΑΝΘ, υποστηριχτή των Ταγμάτων Ασφαλείας, μάρτυρα υπεράσπισης του αρχιεγκληματία Μαξ Μέρτεν, που αμνηστεύθηκε το 1959 από τον «εθνάρχη» Κ. Καραμανλή.

Τα ονόματά τους έδωσε σε δρόμους της πόλης το χουντικό Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης (29-1-1971).

·                    του επίσης κατοχικού «δημάρχου» Γεωργίου Σερεμέτη, που στις 26 Μαρτίου 1943 -μία βδομάδα μετά την πρώτη αποστολή 2.400 συμπολιτών μας στα κρεματόρια του Άουσβιτς- εισηγήθηκε στο Δ.Σ. «την μετονομασίαν των οδών της πόλεως των φερουσών ισραηλιτικά ονόματα».

Το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης οφείλει να καταργήσει στην προσεχή του συνεδρίαση την κατάπτυστη αυτή απόφαση, ως στοιχειώδη ένδειξη σεβασμού στους συμπολίτες μας μάρτυρες του Ολοκαυτώματος.

Η επέτειος της απελευθέρωσης της πόλης μας από τους χιτλερικούς στις 30 Οκτωβρίου 1944, θα γιορταστεί και φέτος με τη γνωστή αποστειρωμένη εκδήλωση στο ηρώο του Γ΄Σ.Σ., προφανώς για να μην ενοχλούνται τα «πνεύματα» των δωσίλογων και των  Χρυσαυγιτών επιγόνων τους από την καθαίρεση της σβάστικας και την είσοδο των στρατευμάτων του ΕΛΑΣ στην καθημαγμένη πόλη.

Απέναντι στις σαρακοφαγωμένες-λογοκριμένες «αλήθειες» και «λευκές σελίδες» της «εθνικώς ορθής» κρατικής ιστορίας, οι αυτοδιοικητικές μας κινήσεις ανήμερα της απελευθέρωσής της  πόλης από τους Ναζί και τους δωσίλογους ταγματαλήτες, τιμώντας τους ξεχασμένους σωτήρες-απελευθερωτές της, θα μετονομάσουν συμβολικά την οδό Κ. Μερκουρίου  σε «οδό 30^ης Οκτωβρίου 1944».

Καλούμε τους πολίτες της πόλης μας την Τρίτη 30/10/12, ώρα 1.30΄, γωνία Μερκουρίου και Β. Όλγας 231.

Γιατί αυτή η πόλη δεν υπήρξε μόνο μαρτυρική, αλλά και είχε το ιστορικό προνόμιο να ιδρύσει στις 15 Μαΐου 1941  την «Ελευθερία», την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη.

      Οκτώβριος 1940: ΟΧΙ στο φασισμό!   -   Οκτώβριος 2012: ΟΧΙ στους νέο-ΝΑΖΙ!

 

Θεσσαλονίκη 28/10/2012

          

Μηταφίδης Τριαντάφυλλος                                Θεοδωρόπουλος Γιώργος                                 Τρεμόπουλος Μιχάλης

  δημοτικός σύμβουλος                                        περιφερειακός σύμβουλος                           περιφερειακός σύμβουλος