Εμείς δεν έχουμε απλώς την χάρη. Την μεγαλόχαρη έχουμε. Δια της διολίσθησης εδώ και καιρό χάνουμε τις απολαύσεις μας. Ο καφές είναι ιεροτελεστία. Σε τι φλυτζάνι θα μπει, με τι θα συνοδευτεί. Με κουλουράκι;
Με γλυκό του κουταλιού; Πότε ευχόμαστε; Στον καφέ ή στο νερό;
Υπάρχει και η άλλη σύγχρονη εκδοχή. Όταν σου γεμίζουν το τραπέζι με γλυκά, κουλουράκια, κέικ και ότι άλλο έχει στο μαγαζί του ο Αγαπητός ή ο Τερκενλής κ.ο.κ. Τότε χάνεις εκείνη την γλυκιά υστέρηση που σε κάνει να εντείνεις τις αισθήσεις σου όραση, γεύση, αφή, όσφρηση (η ακοή είναι στον καφέ) για να έχεις την καλύτερη δυνατή απόλαυση.
Το πρωί κατεβαίνουμε απ' το σπίτι μας και αγοράζουμε έτοιμο τον φραπέ από μαγαζί της γειτονιάς. Έπειτα περπατούμε κρατώντας τον στο χέρι και ρουφάμε απ' το καλαμάκι που και που. Μεγαλείο...
