Tα δύο καλύτερα μέρη για να δει κανείς την Θεσσαλονίκη, είναι η Α' προβλήτα της φωτογραφίας και το μέγαρο Μουσικής. Η Α' προβλήτα εξελίσσεται σε ένα από τα πιο ζωηρά και "δυνατά" σημεία της πόλης. Αν δε, συνδυαστεί με μια επίσκεψη στα τρία μουσεία που υπάρχουν εκεί
και με μια παρεούλα που να έχει τα ίδια γούστα δηλαδή να προτιμάει να ακούει και να βλέπει το κύμα παρά τα αυτοκίνητα και τον θόρυβο της παραλιακής, τότε έχετε πέσει διάνα. Προσοχή μην πάρετε μαζί σας κανέναν "κύριο" που θα δυσκολεύεται να καθίσει όπου να' ναι ή να δυσφορεί και να σας "την σπάσει". Εκτός από την θέα της πόλης, αν απομακρυνθείς προς την άκρη της προβλήτας, το Πανόραμα και ο Χορτιάτης συμπληρώνουν το αστικό τοπίο με το ημιαστικό και το φυσικό. Δυστυχώς αρκετοί μεγαλώνοντας, αλλάζουν συνήθειες και εκτός από μια άνεση που είναι λογικό να αναζητείται κάποιες φορές, γιατί πονάει η μέση ή ο γοφός, η απομάκρυνση από το απλό και γοητευτικό, από το φυσικό, το άμεσο και το όμορφο και η ωραιοποίηση του φτιαχτού, του δήθεν, του αναμασημένου, του υποκριτικού, του υπεροπτικού, του αλαζονικού, του επιδεικτικού κάθε άλλο παρά αναβάθμιση του τρόπου ζωής τους δείχνει. Μάλλον προς την κενότητα μου φέρνει, την έλλειψη ουσίας και την ζωή για λογαριασμό τρίτων. Όταν βλέπεις την νεολαία να περνάει τον ελεύθερο χρόνο μ' αυτόν τον τρόπο δεν σου μένει παρά να χαρείς για την χαρά της
και με μια παρεούλα που να έχει τα ίδια γούστα δηλαδή να προτιμάει να ακούει και να βλέπει το κύμα παρά τα αυτοκίνητα και τον θόρυβο της παραλιακής, τότε έχετε πέσει διάνα. Προσοχή μην πάρετε μαζί σας κανέναν "κύριο" που θα δυσκολεύεται να καθίσει όπου να' ναι ή να δυσφορεί και να σας "την σπάσει". Εκτός από την θέα της πόλης, αν απομακρυνθείς προς την άκρη της προβλήτας, το Πανόραμα και ο Χορτιάτης συμπληρώνουν το αστικό τοπίο με το ημιαστικό και το φυσικό. Δυστυχώς αρκετοί μεγαλώνοντας, αλλάζουν συνήθειες και εκτός από μια άνεση που είναι λογικό να αναζητείται κάποιες φορές, γιατί πονάει η μέση ή ο γοφός, η απομάκρυνση από το απλό και γοητευτικό, από το φυσικό, το άμεσο και το όμορφο και η ωραιοποίηση του φτιαχτού, του δήθεν, του αναμασημένου, του υποκριτικού, του υπεροπτικού, του αλαζονικού, του επιδεικτικού κάθε άλλο παρά αναβάθμιση του τρόπου ζωής τους δείχνει. Μάλλον προς την κενότητα μου φέρνει, την έλλειψη ουσίας και την ζωή για λογαριασμό τρίτων. Όταν βλέπεις την νεολαία να περνάει τον ελεύθερο χρόνο μ' αυτόν τον τρόπο δεν σου μένει παρά να χαρείς για την χαρά της