της κοινωνίας μας, όπως λέμε... Κυριακή 23 Σεπτεμβριου 2012. Έξω από το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Και όταν τους ρωτήσουν από που είναι θα
απαντήσουν με καμάρι: Από την Θεσσαλονίκη. Εννοώντας δηλαδή από μεγάλη πόλη όπου οι άνθρωποι είναι πολιτισμένοι. Και αν δεν πιστεύουν θα τους δείχνουμε το Μέγαρο Μουσικής. Αλλά θα τους λέμε να μην κοιτάζουν κάτω! ( O χλοοτάπητας είχε μπει μόλις την προηγούμενη μέρα. )
απαντήσουν με καμάρι: Από την Θεσσαλονίκη. Εννοώντας δηλαδή από μεγάλη πόλη όπου οι άνθρωποι είναι πολιτισμένοι. Και αν δεν πιστεύουν θα τους δείχνουμε το Μέγαρο Μουσικής. Αλλά θα τους λέμε να μην κοιτάζουν κάτω! ( O χλοοτάπητας είχε μπει μόλις την προηγούμενη μέρα. )
 |
| Η φωτογραφία αυτή είναι την επόμενη μέρα στο ίδιον ακριβώς σημείο. |
Έχετε δει ποτέ τι αφήνουν πίσω τους τα αγριογούρουνα όταν σκάβουν για τροφή; Δείτε την φωτογραφία για να καταλάβετε. Η διαφορά είναι μόνο μία. Ότι τα γουρούνια το κάνουν από ανάγκη για να φάνε.
Ευτυχώς που δεν ήταν εκεί η Δημοτική Αστυνομία. Γιατί ως συνήθως δεν θα τους έγραφε. Θα σφύριζε μόνον για να φύγουν. Γιατί δεν θέλει να λέει ο κόσμος ότι είναι κακιά. Και γω θα εκνευριζόμουν. Δεν τους ενδιαφέρει να δουλέψουν σωστά, γιατί δεν νοιώθουν την πόλη δική τους. Αν την νοιώθανε θα θέλανε να την προστατέψουνε. Μα ούτε υπάρχει και κανείς για να τους καθοδηγήσει.
Όσον αφορά τους "καταπατητές" αν έμπαινε κάποιος στην αυλή τους με το αυτοκίνητο και πατούσε έτσι το γκαζόν πως θα αντιδρούσανε; Τι θα σκεφτόταν; Το βρήκατε. Ακριβώς τέτοιοι είναι και αυτοί.
