Η συνέντευξη με το δήμαρχο Θεσσαλονίκης έγινε στις 25 Ιουλίου, στη
διάρκεια της πρωινής εκπομπής του Γιώργου Τούλα στον 95,8 fm της ΕΡΤ3.
Δημοσιεύουμε αποσπάσματα που έχουν ενδιαφέρον
Έχει περάσει 1,5 χρόνος από την ανάληψη των καθηκόντων
σου, είχαμε κάνει μια συνέντευξη στον ένα χρόνο της δημαρχίας σου και
τότε είχες βαθμολογήσει το έργο του δήμου με 6, σήμερα με πολλά
προβλήματα άλυτα ακόμα παραμένει το 6;
-Σίγουρα δεν είμαστε
στο άριστα αλλά σίγουρα είμαστε πιο πάνω από το 6, γιατί έχουν
ολοκληρωθεί ορισμένες δουλειές. Στο δήμο είμαστε αυτή τη στιγμή σε ένα
σημείο σαν αυτό μιας οικοδομής σε ανέγερση όπου ανοίγει μια τρύπα και
για πολύ καιρό βλέπεις μόνο την τρύπα, γιατί δεν βλέπεις τη δουλειά που
γίνεται για να χτιστεί το θεμέλιο. Από τη στιγμή που χτιστεί το θεμέλιο
και βγει στην επιφάνεια τότε τα πατώματα χτίζονται πολύ πιο γρήγορα.
Ήρθε ο καιρός να γίνουμε όλοι ενεργοί πολίτες.
-Έχουμε
ένα πρόγραμμα στα σκαριά, το «Αγαπάω την πόλη μου, υιοθετώ τη γειτονιά
μου» που χτίζεται σιγά σιγά στο μυαλό ολονών μας για να δούμε πώς θα
μπορέσουμε να κάνουμε την πόλη μας πιο ανθρώπινη κι αυτό για να
προχωρήσει δεν γίνεται με 5 εθελοντές, θέλει μια συστηματική καλλιέργεια
της συνείδησης να είμαι ενεργός πολίτης, που σημαίνει με νοιάζει να μην
διπλοπαρκάρω, με νοιάζει να μην πετάω τα σκουπίδια, με νοιάζει να μην
κορνάρω και σε επαγγελματικό πια επίπεδο, σαν ταξιτζής ας πούμε με
νοιάζει να μην κάνω «φίδια» στις ουρές, σαν επαγγελματίας με νοιάζει να
είναι το πεζοδρόμιο καθαρό μπροστά στο μαγαζί μου, με νοιάζει να μην
είμαι μόνιμα γκρινιάρης αλλά να έχω θετική αντιμετώπιση σε μια δύσκολη
καθημερινότητα.
Για τα σκουπίδια
Στην καθαριότητα
είχαμε πει ότι θα κάνουμε την πόλη να λάμπει, αυτά το ξέρω ότι λέγονται
καμιά φορά και μέσα σε έναν προεκλογικό ενθουσιασμό. Αυτό που κάναμε
πέρα από τη διαπίστωση ότι το σύστημα δεν επιδεχόταν βελτίωση αλλά
έπρεπε τελικά να βρούμε ένα bypass, πέρα από το ότι είχαμε ένα Σωματείο
με το οποίο δεν βρήκαμε ένα τρόπο συνεννόησης για διάφορα πράγματα και
λέγοντας συνεννόησης δεν εννοώ βέβαια να «υποταχθεί» το Σωματείο στις
δικές μας επιταγές αλλά ένα τρόπο συνενόησης ανθρώπινο. Πέρα από το ότι
βρήκαμε ένα σύστημα, ένα στόλο αυτοκινήτων, και όχι μόνο
απορριμματοφόρων, που δεν είχε απλώς τα κακά του χάλια αλλά ήταν
παντελώς άχρηστο, έπρεπε να καταλάβουμε πού είναι το πρόβλημα στην
αποκομιδή σκουπιδιών.
Τελικά καταλάβαμε ότι το πρόβλημα ήταν η
νοοτροπία η οποία και στους εργαζομένους και στους συμπολίτες δεν
βοηθούσε στο να βελτιωθεί η κατάσταση με τα σκουπίδια και το να
καθαρίσει η πόλη. Δεν θα βοηθούσε να πάρουμε δυο απορριμματοφόρα ακόμα,
ούτε το να αυξήσουμε τα δρομολόγια ούτε να έχουμε παραπάνω κάδους και
έτσι η πρώτη κίνηση που κάναμε ήταν προς την κατεύθυνση ότι βασικό
πρόβλημα στην καθαριότητα που έπρεπε να αλλάξει ήταν το ανακυκλούμενο
υλικό.
Κάναμε έτσι τη συμφωνία με την Ελληνική εταιρία
ανακύκλωσης, αρχίσαμε να παίρνουμε τα αυτοκίνητα και ξεκινήσαμε την
εγκατάσταση των κάδων ανακύκλωσης, έχουμε εγκαταστήσει σήμερα γύρω στους
4.500 κάδους, έχουμε πια μαζί με τα καινούρια αυτοκίνητα (νομίζω έχουμε
12 αυτή τη στιγμή) που δεν φτάνουν, φυσικά, αλλά αν συγκρίνουμε με τα
περσινά δεδομένα του Μαϊου που είχαμε το παλιό σύστημα και δεν υπήρχε
ουσιαστικά ανακύκλωση και το ανακυκλούμενο υλικό έφτανε τους 300 τόνους
περίπου, φέτος φτάσαμε στους 1300 το μήνα και η διαφορά είναι θεαματική.
Ο
στόχος είναι να έχουμε 1300 τόνους ανακυλούμενο υλικό το μήνα δηλαδή
περίπου 15.000 τόνους το χρόνο και αυτό μεταφράζεται οικονομικά σε μια
εξοικονόμηση 500.000 ευρώ το χρόνο. Είναι το βάρος που θα πήγαινε στη
Μαυροράχη και για το οποίο πληρώνουμε γύρω στα 30 ευρώ τον τόνο
πηγαίνοντας στη χωματερή, πρόκειται για εξοικονόμιση σκουπιδιών που πριν
θάβονταν στη χωματερή. Πέρα από το οικολογικό κέρδος, είναι ένα κέρδος
που θα αυξηθεί μετά πηγαίνοντας στο κέντρο διαλογής και από κει πάλι
αυτό μεταφράζεται σε χρήμα και μ΄αυτό το χρήμα αγοράζονται τα
αυτοκίνητα, αγοράζονται οι κάδοι κ.τ.λ.
Για το διαγωνισμό της ενιάιας συντήρησης οχημάτων
-Ιστορία
για αγρίους είναι ο περίφημος διαγωνισμός με τον οποίο η προηγούμενη
διοίκηση εργαζομένων έβγαλε, αν θυμάμαι καλά, ότι με 100.000 ευρώ θα
μπορούσαμε να επιδιορθώσουμε όλα τα αυτοκίνητα. Αυτό είναι ένα απίστευτο
ψέμμα γιατί για να επιδιορθωθούν αυτά τα οχήματα, πρώτα απ΄όλα
χρειάζονται ανταλλακτικά. Εξάλλου πάρα πολλές δουλειές δεν μπορούν να
γίνουν μέσα στο δικό μας μηχανουργείο το οποίο θεωρείται σαν
μηχανουργείο πρώτης ανάγκης. Οι μεγάλες δουλειές επισκευής πρέπει να
πάνε σε εξωτερικό μηχανουργείο. Θα μπλέκαμε δηλαδή πάλι σε μια
διαδικασία 3-4 τύπων διαγωνισμών όπου το αποτέλεσμα θα ήταν και πολύ πιο
αργό και πολυ πιο ακριβό.
Έχουμε ήδη κάνει διαγωνισμό από το
Μάρτιο και το κόστος θα είναι 700.000 ευρώ. Περιμένει την έγκριση από
την νέα αρχή Προμηθειών κάτω στην Αθήνα. Με το διαγωνισμό αυτό που κάναμε
για την ενιαία συντήρηση των αυτοκινήτων (υπάρχουν 2-3 εταιρίες
συντήρησης αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα), το αυτοκίνητο το παίρνει το
συνεργείο και αυτοί κάνουν την οποιαδήποτε αλλαγή ανταλλακτικών,
καρότσες, ηλεκτρολογικά, λάστιχα και συντήρηση κ.τ.λ. δίνοντάς σου με
την παράδοση εγγύηση ενός χρόνου. Αν το όχημα χαλάσει μέσα στη εγγύηση,
το παραλαμβάνει χωρίς καμιά χρέωση και η εταιρία είναι αναγκασμένη να
σου το αντικατάστήσει μέχρι την επισκευή του. Αυτό είναι μια πρακτική
που γινόταν και παλιά απλώς τώρα πήρε μεγάλες διαστάσεις.
Για τη διοίκηση και το τέρας της γραφειοκρατίας
-Δυο
πράγματα τα οποία είναι σημαντικά όταν διοικείς μια ομάδα ανθρώπων
είναι καταρχήν να μην υπόσχεσαι πράγματα τα οποία δεν μπορείς να κάνεις
και το δεύτερο να τους κάνεις να φιλοτιμηθούν. Στο δήμο αλλάζουμε το
σύστημα, κάνουμε καινούριο οργανισμό (βέβαια στα χαρτιά είναι ακόμα δεν
έχει αρχίσει να εφαρμόζεται, έχει υποβληθεί αλλά δεν έχει εγκριθεί και
περιμένει να υπογραφεί και να δημοσιευτεί) που έτσι κι αλλιώς ήμασταν
υποχρεωμένοι από τον Καλλικράτη να το κάνουμε. Αλλάζουμε μέσα στον
οργανισμό τη διεύθυνση του προσωπικού, που δεν ήταν παρά μια διεύθυνση
που ασχολιόταν με τις μετακινήσεις και τις άδειες, σε διεύθυνση
ανθρωπίνων πόρων και περιλαμβάνει μεσα όλες τις διαδικασίες της
εκπαίδευσης, της αξιολόγησης και της βαθμολόγησης αλλά και τις
διαδικασίες επιβραβεύσεων. Ήταν πρωτάκουστη για τα ελληνικά δεδομένα η
στρατηγική των επιβραβεύσεων. Αυτό βέβαια είναι ένα κλασικό σύστημα
διοίκησης που εφαρμόζεται στους μεγάλους οργανισμούς και στις μεγάλες
επιχειρήσεις αλλά για το ελληνικό δημόσιο είναι πρωτάκουστο παρόλο που
θεωρητικά προβλέπεται. Στην πράξη δεν εφαρμόζεται, βέβαια, όπως τόσα
πράγματα στην Ελλάδα.
Είναι απίστευτο το πόσο ένα καλό σύστημα,
μια καλή νομοθεσία, με ψιλοπαρεμβάσεις ξεφτιλίζεται και φτάνει να
γίνεται ένα πελατειακό σύστημα. Φέραμε μια εταιρεία συμβούλων στο δήμο
για την αναδιοργάνωσή του. Μια εταιρεία παγκοσμίου επιπέδου που έχει
στην Ελλάδα και τον κλάδο Franklin Covey. Αυτή η εταιρεία προσλήφθηκε
κανονικά με διαγωνισμό και μας κόστισε τελικά 35.000 ευρώ από 120.000
που ήταν το αρχικό κονδύλι που υπολογίζαμε και συνάντησε λυσσαλέα
αντίδραση από την αντιπολίτευση με το επιχείρημα ότι με τόσους
υπαλλήλους που έχει ο δήμος δεν μπορούν να βρεθούν άνθρωποι να κάνουν
αυτή τη δουλειά;. Το ότι έχουμε τόσο κόσμο στο δήμο δεν σημαίνει ότι
έχουμε και ανθρώπους που μπορούν να κάνουν αυτή τη δουλειά γιατί ας μην
ξεχνάμε ότι το σύστημα, ένα ήδη φθαρμένο σύστημα, δεν μπορεί να παράγει
καινούρια πράγματα. Το σύστημα αναπαράγει τα παιδιά του και
αυτοσυντηρείται. Μόνο με εξωτερική παρέμβαση μπορείς τουλάχιστον να
ελπίζεις ότι μπορεί να αλλάξει.
Αυτή η ιστορία, λοιπόν, με τις
υπογραφές και τις διαδικασίες, καταλήγει στο ότι το 50% των διαδικασιών
είναι άχρηστες και κυρίως δεν προβλέπονται από καμιά νομοθεσί. Τις
εφηύραν άνθρωποι για να δικαιολογούν τους φόρους, για να μετακινούνται
οι ευθύνες, για να μην υπάρχει ένας τελικός υπεύθυνος. Πιστεύω ότι μέχρι
το τέλος αυτής της χρονιάς θα έχουμε μπει σε μια πρώτη φάση της γενικής
αναδιοργανώσης του δήμου και μέχρι το τέλος της χρονιάς θα έχουμε τις
πιο δυνατές αντιδράσεις από το σύστημα. Μέσα από την επόμενη χρονιά
πιστεύω ότι θα έχουμε αποτελέσματα και το τέρας θα αρχίσει να ψυχορραγεί
στα μέσα του επόμενου καλοκαιριού, δηλαδή σε ένα χρόνο από τώρα
περίπου.
Για τις πεζοδρομήσεις του κέντρου και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
-Για
τις πεζοδρομήσεις θα πρέπει να ξέρεις ότι μια σειρά από αυτές
περιλαμβάνονταν στο πρεκλογικό πρόγραμμα της Πρωτοβουλίας, όπου είπαμε
τότε ότι η Πρωτοβουλία είναι αρχικά «εχθρική» προς το αυτοκίνητο κι αυτό
είναι ένα γενικό σύνθημα. Από κει και πέρα υπάρχουν δυο προβλήματα: Ένα
είναι το πάρκινγκ αυτό καθεαυτό και δεύτερον είναι η κυκλοφορία των
αυτοκινήτων. Έχουμε υιοθετήσει κι έχει γίνει και μια ημερίδα για το
θέμα, πριν ένα χρόνο ίσως και περισσότερο, για τη βιώσιμη κινητικότητα
και μια πολύ σημαντική παρουσιάση είχε κάνει ο αρχιτέκτονας κ. Σουλάκης,
προχωράμε το διαγωνισμό 4Χ4 που είναι μια πρόταση αρχιτεκτονική -
πολεοδομική για τη δημιουργία σταυρών ανά 4 τετράγωνα, οι δρόμοι που θα
περιλαμβάνονται σ΄αυτά τα 4 τετράγωνα θα πεζοδρομηθούν κατά κάποιο τρόπο
και όλα αυτά προβλέπουν και μετρήσεις κυκλοφοριακών ρυθμών και
προσπάθειες να μετακινηθεί αλλού αυτή η ροή κυκλοφορίας.
Βέβαια
για να έχουμε ένα καλό σύστημα πεζοδρόμων πρέπει να έχουμε και ένα πολύ
καλό σύστημα Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Η Θεσσαλονίκη, δυστυχώς, αυτή τη
στιγμή διαθέτει μόνο ένα μέσο, το λεωφορείο. Ενώ κανονικά θα έπρεπε το
τραμ να είχε μπει στην ατζέντα εδώ και 5 χρόνια, και να δρομολογούνταν
σαν μέσο παράλληλο με το μετρό, για λόγους που δεν θα αναλύσουμε τώρα,
το τραμ απορρίφτηκε σαν πρόταση. Το τραμ δεν είναι ούτε ανταγωνιστικό με
το Μετρό ούτε με το λεωφορείο αλλά τα μέσα αυτά πρέπει να
αλληλοσυμπηρώνονται. Από τις προηγούμες αρχές το τράμ απορριπτόταν μετά
βδελυγμίας. Τα 30 χλμ γραμμής που προβλέπονταν από τις αρχικές μελέτες
που είχαν γίνει για το τραμ, θα κόστιζαν περίπου 500 εκατομμύρια και
συγχρόνως η κατασκευή του δεν περιελάμβανε απολλοτριώσεις ούτε εσκαφές,
όλα ήταν θετικά δηλαδή. Τελευταια φορά που ήταν εδώ ο Μαγκριώτης για τις
συζητήσεις για τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και το πρόβλημα του μετρό,
δέχτηκε ότι μπορεί να μπει το τραμ πράγματι ξανά μέσα στην ατζέντα.
Εμείς
το έχουμε σαν πρώτη προτεραιότητα να επικαιροποιηθεί η μελέτη και αυτό
είναι ένα θέμα που θα θέσουμε στον κ. Χατζιδάκι στην επόμενή μας
συνάντηση και αν μπορεί αυτό να ενταχθεί σε κάποιο ΕΣΠΑ, είτε να γίνει
με δάνειο από την Τράπεζα επενδύσεων. Υπόψη, φυσικά, ότι σε κανένα μέρος
του κόσμου τα Μέσα μαζικής Μεταφοράς δεν είναι κερδοφόρα, είναι όλα
επιδοτούμενα.
Το ίδιο συμβαίνει και με την παράκτια συγκοινωνία
που θα προχωρήσει κι αυτή, αλλά η γραφειοκρατεία όσον αφορά το θαλάσσιο
μέτωπο είναι απίστευτη. Λιμενικές αρχές, ο αιγιαλός, ογδόντα ειδών
ιδιοκτησίες, θα προχωρήσει όμως κι αυτό...
...........................................................................................................................................................
Γεγονός είναι ότι όλοι οι καταστηματάρχες, από το ύψος της Αγίας
Σοφίας μέχρι την Πλουτάρχου, ζητάνε να πεζοδρομηθεί η Κορομηλά γιατί στα
πεζοδρόμια όπου αναπτύσονται τα τραπεζοκαθίσματα δεν υπάρχει αρκετός
χώρος, κι ας μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα 8 μήνες το χρόνο βλέπουμε τα
τραπεζάκια έξω. Υπάρχει πρόταση να πεζοδρομηθεί και το επόμενο κομμάτι
προς τη Βογατσικού όπου βρίσκεται και το Δημοτικό Σχολείο και η ιδέα
αυτή της πεζοδρόμησης όλων των δρόμων που περνάνε μπροστά από σχολεία
είναι εφικτή και έχουμε σκοπό να την προχωρήσουμε γιατί με τον τρόπο
αυτό ουσιαστικά μεγαλώνει η αυλή του σχολείου. Δεν ισχύουν λοιπόν οι
κακόβουλοι ισχυρισμοί περί πεζοδρόμησης βάσει προσωπικών συμφερόντων.
Για τα τραπεζοκαθίσματα
Υπάρχει όμως κάτι που είναι πολύ βασικό
και αφορά όχι μόνο την παραλία αλλά όλη την πόλη, απλώς στο κέντρο οι
εφαρμογές που γίνονται φαίνονται πιο πολύ γιατί αφορούν όχι μόνο στους
κατοίκους αλλά και στους ξένους. Προχωρήσαμε, λοιπόν, στην αποκατάσταση
ενός βασικού κεντρικού σκεπτικού. Ο νόμος λέει ότι πρέπει να υπάρχει
κάποιο ελάχιστο 1,5 μέτρο πάνω στο πεζοδρόμιο για τη χρήση από τους
πεζούς. Εμείς θεωρούμε ότι αυτό το 1,5 μέτρο είναι πάρα πολύ λίγο, η
πρόταση μου είναι, και την έκανα και στη συνεδρίαση του δημοτικού
συμβουλίου και μάλλον θα εγκριθεί, ότι σαν βασική αρχή παίρνουμε ότι από
το ρείθρο του πεζοδρομίου και σε απόσταση 2 μέτρων προς τα μέσα ο χώρος
πρέπει να είναι απολύτως ελεύθερος για τους πεζούς. Και αυτό σημαίνει
ούτε γλάστρες ούτε τραπεζοκαθίσματα. Από κει και πέρα και ό,τι χώρος
περισεύει μέχρι την οικοδομή θα είναι ελεύθερος για χρήση από τα
καταστήματα. Αυτό θα δημιουργήσει και μια άλλη κατάσταση για τις πιάτσες
που δημιουργούνται από τα μαγαζιά. Γιατί αν μένει ας πούμε 1,5 μέτρο
ελεύθερος χώρος για χρήση τραπεζοκαθισμάτων προφανώς δεν θα κάνει
κάποιος εκεί ένα κατάστημα που δεν θα έχει χώρο να αναπτυχθεί εξωτερικά.
Για τις γειτονιές εκτός του ιστορικού κέντρου
- Όπως
αντιλαμβάνεσαι η πόλη είναι πάρα πολύ μεγάλη για να μπορεί να
διαχειριστεί κεντρικά και πρέπει να λειτουργούν και οι δημοτικές
κοινότητες. Μέχρι τώρα οι δημοτικές κοινότητες ήταν πολύ υποβαθμισμένες,
είχαν δυο άτομα προσωπικό με ελάχιστη εργασία. Η αρχική μας υπόσχεση
ότι θα κάναμε 6 μικρά δημαρχεία προβλέπεται να προχωρήσει. Προβλέπεται
και αυξημένο προσωπικό που θα αφορούν και στην εποπτεία της καθαριότητας
και της οδοποιίας κ.τ.λ. Προβλέπεται ότι θα υπάρχουν τέτοια κέντρα στις
δημοτικές κοινότητες και θα εξαρτάται πλέον από τον πρόεδρο της
δημοτικής κοινότητας και το κοινοτικό συμβούλιο, να προωθούνται πράγματα
της καθημερινότητας που κάνουν «άσχημη» τη ζωή του πολίτη, από εκεί,
πιο γρήγορα. Για παράδειγμα, πλέον, λόγω του Καλλικράτη, οι άδειες για
τα τραπεζοκαθίσματα δίνονται από τις υπεύθυνες δημοτικές κοινότητες.
Τέσσερις εικόνες για τις οποίες ντρεπόμαστε:
1. Η απόλυτη ζούγκλα της Βαλαωρίτου.
-Η
πρώτη σκέψη ήταν να γίνει εκεί κάτι που έγινε με την περιοχή στην
Γεωργίου Ανδρέου με τους οίκους ανοχής. Δηλαδή να δίνονται άδειες μόνο
σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν κατοικίες και στη Βαλαωρίτου, πέρα από το
γεγονός ότι έχει εγκριθεί όλο το σχέδιο ανάπλασης στην περιοχή που
πιάνει από την Ιώνος Δραγούμη, Δωδεκανήσου, Εγνατία μέχρι κάτω στην
Τσιμισκή, το οποίο βέβαια δεν θα γίνει αύριο αλλά έχει μπει σε μια
σειρά, πρέπει να ορίσουμε ορισμένα κομμάτια της περιοχής όπου θα μπορούν
να δίνονται άδειες για μαγαζιά. Ήμουν προχτές σε ένα πολύ ωραίο
ξενοδοχειάκι που έχει γίνει εκεί πέρα, στο οποίο ο απέναντι που ανοίγει
τρεις μέρες τη βδομάδα και βάζει μέχρι τις 5 το πρωί μουσική στη
διαπασών και δεν συμορφώνεται πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να τον
κλέίσουμε ουσιαστικά. Επίσης μου είναι αδύνατον να καταλάβω, σε δυο
μαγαζιά που βρίσκονται κολλητά και βάζουν τη μουσική στη διαπασών,
πράγμα απαγορευμένο ούτως ή άλλως αφού η μουσική δεν πρέπει να ακούγεται
εκτός μαγαζιού, βάζει το ένα μουσική βάζει και το άλλο και
συναγωνίζονται ποιος θα έχει την μεγαλύτερη ένταση για να μην ακούγεται
του διπλανού. Μου είναι αδύνατον να καταλάβω πώς κάθονται τα νέα παιδιά,
οι πελάτες, εκεί ακούγοντας έναν τέτοιο μουσικό αχταρμά.
Τα
μαγαζιά που παρανομούν σφραγίζονται και επαναλειτουργούν με το γνωστό
τρόπο. Σπάνε τη σφραγίδα και καθώς δεν έχουμε τη δυνατότητα κανονικού
ελεγχου, ανοίγουν ξανά. Εκεί μόνο με κεντρικές αποφάσεις μπορεί να
βρεθεί λύση κι όχι με σφράγισμα ξεσφράγισμα. Έχουμε άλλη μια πρόταση που
επεξεργαζόμαστε να δούμε αν στέκει νομικά: Αν ένα μαγαζί σφραγιστεί μια
φορά, δυο φορές και κλείσει να είναι συνυπεύθυνος και ο ιδιοκτήτης του
καταστήματος, δηλαδή τη δεύτερη φορά που θα σφραγιστεί να μη δίνεται
άδεια για το συγκεκριμένο χώρο να ανοίξει πάλι. Αυτό θα μπορούσε να
χτυπήσει το κακό στο κόκκαλο. Αυτή τη στιγμή τον ιδιοκτήτη δεν τον
νοιάζει, σου λέει άσε να έχει τραπεζοκαθίσματα, ας πληρώνει πρόστιμα, να
πληρώνει το ενοίκιο του και δε βαριέσαι. Γιατί ως γνωστό μερικές φορές
και τα ενοίκια είναι μαύρα. Αν είναι συνυπεύθυνος όμως και ο ιδιοκτήτης
για τον τρόπο λειτουργίας του χώρου τον οποίο νοικιάζει, τότε ίσως τα
πράγματα αλλάξουν.
2. Ο Λευκός Πύργος και ο περιβάλλων χώρος του θυμίζει πλέον τριτοκοσμική πόλη με τις καντίνες και τους μικροπωλητές.
-Μαύρο
χάλι είναι. Καταρχήν ας μιλήσουμε για τους μικροπωλητές οι οποίοι είναι
κανά δυο οικογένειες συστηματικών μικροπωλητών που έρχονται και
παραπονιούνται. Καταρχήν ειδικά σε περιοχές αρχαιολογικών χώρων
απαγορεύονται δια νόμου οι μικροπωλητές. Αυτός ο νόμος κατά τη γνώμη μου
είναι γελοίος γιατί σε όλα τα μέρη του κόσμου που έχουν μεγάλη
επισκέψιμότητα έχουν και μικροπωλητές. Είναι φυσικό γιατί εκεί που
υπάρχει κόσμος θα πάνε να πουλήσουν... πού να πουλήσουν; Στο Άδενδρο;
Στην
Κωνσταντινούπολη, στην Αγια Σοφιά σε πιάνουν από το μανίκι να σου
πουλήσουν ό,τι προλάβουν, οπότε αυτό πρέπει να μπει σε μια τάξη. Ας
πούμε είναι απαράδεκτο να υπάρχει ένας πάγκος που να πουλάει Μαλί της
γριάς ας πούμε και να έχει και μια γεννήτρια και να έχει και τον
Καζαντζίδη στη διαπασών. Στην Κωνσταντινούπολη και λέμε να το κάνουμε κι
εδώ, πρέπει οι θέσεις των μικροπωλητών, τα καροτσάκια να είναι
συγκεκριμένα με έναν συγκεκριμένο αριθμό και να παίρνουν ρεύμα από το
δήμο. Δύσκολο, βέβαια, γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά
«ευκίνητοι», θα έλεγα. Άλλα λένε, άλλα συμφωνούν, άλλα κάνουν. Αυτοί οι
συγκεκριμένοι που παραπονιούνται συνεχώς, ας πούμε, έχουν μια άδεια
μικροπωλητού που ορίζει ότι έχεις άδεια για να πας σε κάποιο σημείο
εκεί, αυτό το εκεί δεν είναι ποτέ εκεί... είναι πάντοτε αλλού. Έρχονται
γιατί τους κόβονται κλήσεις συνεχώς και έχουν φτάσει να χρωστάνε
15-20.000 ευρώ τα οποία φυσικά είναι αδύνατον να πληρώσουν. Αυτό είναι
πρόβλημα... τι τους κάνεις λοιπόν; Στο θέατρο Δάσους ας πούμε, εκεί κι
αν γίνεται... Δεν μπορεί ο χώρος μπροστά στο θέατρο να καταντά μη
προσβάσιμος ακόμα και για το λεωφορείο που θα έπρεπε να σταματά μπροστά
στην είσοδο. Με το παρκινγκ που έχει γίνει εκεί έχει καταργηθεί το
σύμπαν. Πρέπει κι εκεί να επέμβουμε και θα μπει κι εκεί μια τάξη.
3.
Στο κέντρο της πόλης η εικόνα είναι τρομακτική με όλους αυτούς τους
ανθρώπους που τους αφήνουν εκεί το πρωί και τους μαζεύουν το βράδυ.
-Ανάπηροι,
ζητιάνοι, πορτοφολάδες... ναι η εικόνα είναι γνωστή. Με κατηγόρησαν ότι
θα φέρω Βούλγαρους αστυνομικούς για περιπολίες στο κέντρο. Αυτό είναι
μια τεράστια βλακεία που ακούστηκε και κακόπιστη βλακεία.Επειδή όλοι
αυτοί είναι προερχόμενοι ως επί το πλείστον από Βουλγαρία, επειδή τα
σύνορα είναι κοντά, κάναμε μια συζήτηση με τον πρόξενο της Βουλγαρίας.
Οι μικτές περιπολίες που έχουν στην Ασπροβάλτα και στο Μπάνσκο όπου πάνε
πολλοί Έλληνες αποδίδουν. Αυτό επίσης που αποδίδει είναι όταν υπάρχει
μια διακρατική συμφωνία, όπως για παράδειγμα υπάρχει στην Αυστρία και
στο Βέλγιο.
Είπαμε λοιπόν να γίνει μια σύσκεψη, μια συστηματική
συνεργασία μεταξύ βουλγαρικής αστυνομίας και ελληνικής, να δούμε τι λύση
μπορούμε να βρούμε για αυτούς τους ανθρώπους που είναι ολοφάνερο ότι
πρόκειται για οργανωμένες συμμορίες, όπως και αυτοί που κλέβουν τους
κάδους της ανακύκλωσης, πώς θα τους απελαύνουμε για να σταματήσει το
κακό. Οι ομάδες αυτών των σωματεμπόρων που διακινούν αυτούς τους
ανάπηρους, όταν αντιληφθούν ότι αυτή η οστορία δεν έχει πια «ψωμί» στη
Θεσσαλονίκη, θα πάνε κάπου αλλού. Έχουμε έρθει σε συνεννόηση με τον
Περιφερειακό διευθυντή της αστυνομίας να γίνει η σύσκεψη για να δούμε
πώς θα βάλουμε σε σειρά κι αυτήν την ιστορία. Έχουμε το παράδειγμα της
Αυστρίας και του Βελγίου όπου το πρόβλημα λύθηκε.
4. Τα ταξί που είναι παντού και τα διπλοπαρκαρισμένα σ όλο το κέντρο
-Για
μένα τα ταξί είναι απαράδεκτα. Κάναμε την υποχώρηση για να μπουν τα
ταξί στους λεωφορειόδρομους για το οποίο υπήρχε νόμος που το απαγόρευε.
Καταρχήν, να πω, δεν συμφωνούσα μ΄αυτό το νόμο. Σε όλες τις χώρες τα
ταξί, αν όχι όλες τις ώρες, αλλά σε ορισμένες, επιτρέπεται να μπαίνουν
στους λεωφορειόδρομους. Μόνο στη Θεσσαλονίκη αυτή τη στιγμή τα ταξί
επιτρέπεται να μπαίνουν στους λεωφορειοδρόμους. Βέβαια οι
λεωφορειόδρομοι αυτή τη στιγμή δεν αστυνομεύονται σωστά. Έχουμε και τη
συμπεριφορά των συμπολιτών μας γιατί σε όλα τα ζητήματα τα οποία
αναφέραμε ένας πολύ σημαντικός παράγοντας είναι και η συμπεριφόρά των
πολιτών είτε πρόκειται για τα σκουπίδια είτε για παρκάρισμα είτε για
μουσικές είτε για τραπεζοκαθίσματα.
Με τα ταξί κάναμε αυτή τη
συμφωνία να αυξήσουμε και να μεγαλώσουμε τις πιάτσες κι αυτό εγκρίθηκε
από την περιφέρεια και υποτίθεται ότι θα ξεκινήσουμε άμεσα το σχεδιασμό
τους και τη χάραξή τους στις περιοχές Δραγούμη, Βενιζέλου και γενικά
στις 15 περίπου πιάτσες που υπάρχουν στο κέντρο, τις οποίες πρέπει να
σεβαστούν τα ταξί και αν δεν το κάνουν θα βγει και η δημοτική αστυνομία
και η τροχαία και θα «γράφει» δεν γίνεται αλλιώς και θα λυπόμαστε πολύ.
Νταϊλίκια δεν σηκώνουμε. Πρέπει να συμμορφωθούν γιατί το ότι βγάζουν
μεροκάματο, εντάξει δεν είναι οι μόνοι που γι΄αυτό παλεύουν ούτε οι
μόνοι που λιγόστεψε η δουλειά τους. Στο κάτω κάτω κι εγώ τους έκανα μια
πρόταση, αφού έπεσε η δουλειά τους 50%, γιατί δεν τα κάνουν μονά ζυγά,
να μοιράσουν τις μέρες και τις υπόλοιπες μπορούν να κάνουν μια άλλη
δουλειά. Την απέρριψαν την πρόταση. Με το σωματείο έχουμε μια καλή
συνεννόηση αλλά αυτό με τις πιάτσες πρέπει να εφαρμοστεί επιτέλους, ο
κόσμος είναι αγανακτισμένος με τη συμπεριφορά των ταξιτζήδων. Η δική μας
παράταξη έχει το χαρακτηριστικό ότι δεν προσπαθεί να επιβάλλει πράγματα
με αυστηρή νομοθεσία, τα φτάνει μέχρι ένα όριο ώσπου μετά πια δεν
γίνεται αλλιώς.
Για τις υποβαθμισμένες γειτονιές στη Γιαννιτσών, στις παρυφές της Ξηροκρήνης, του Βαρδαρίου, της Παναγίας Φανερωμένης..
-Στη
Γιαννιτσών υπάρχει μια έντονη αντίδραση των κατοίκων που έχουν κάνει
ομάδες περιφρούρησης και παραπονιούνται, και δικαίως βέβαια, για την
πεζοδρομιακή πορνεία και για τις περιθωριακές καταστάσεις που βιώνουν.
Αυτό είναι ένα φαινόμενο που συναντάς σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Δν
υπάρχει μεγάλη πόλη που να μην έχει περιοχές στα όρια της
περιθωριοποίησης Από κει και πέρα στη συγκεκριμένη περιοχή κολλάνε τα
πράγματα από τη μια μεριά στην αστυνόμευση και από την άλλη μεριά στη
δυσκολία να εφαρμοστεί ο νόμος και η διάθεση των κατοίκων. Το πρόβλημα
δεν μπορούμε να το λύσουμε ακόμα. Η βασική αρχή είναι ότι ο μόνος τρόπος
για να αντιμετωπιστεί ένα γκέτο είναι να επέμβεις και να το
απογκετοποιήσεις με το να το κάνεις καλύτερο.
