Εξελθών της πολυ-οικίας μου σήμερον περί την ενάτην πρωινήν, ησθάνθην μίαν αναταραχήν εις τον περίγυρον μου, η οποία εισήλθε εντός μου. Άνθρωπός τις, παρεκάλει νομικούς του άστεως, ίνα μην παραδώσουν ενυπόγραφον κλήσιν (διατακτικήν εξόδου) εις όν, ός
παρέβει τους κανονισμούς και εστάθμευσεν το αυτο-κινητόν όχημά του έναντι του κονακίου του. Ούτοι δια μιάς σφυρικτρός, έστελνον, εδώ και ώρα, έναν αυστηρόν διακεκομμένον απειλητικόν ήχον. Φρούούού, φρούούού, φρόύόύΟΥΟΥΟΥ...
παρέβει τους κανονισμούς και εστάθμευσεν το αυτο-κινητόν όχημά του έναντι του κονακίου του. Ούτοι δια μιάς σφυρικτρός, έστελνον, εδώ και ώρα, έναν αυστηρόν διακεκομμένον απειλητικόν ήχον. Φρούούού, φρούούού, φρόύόύΟΥΟΥΟΥ...
Άλλος τις, αλλόφρων, έτρεχε διεσχίζων την λεωφόρον, φωνασκώντας ωσάν τελάλης επί οθωμανικών ετών, κραυγάζων προς την έρημον είσοδον της πολυκατοικίας και θρώσκων άνω επί του τρίτου ορόφεως.
- Ξυπνήστε τον, ξυπνήστε τον. Μην τον γράφετε, ξυπνάει κι έρχεται.
Η κεφαλή μου περιεστράφει πρός τους αστυ-νομικούς του Δήμου, οί ήσαν εις αμηχανίαν, αναμένοντες και προσβλέποντες εις έν θετικόν αποτέλεσμα. Κατόπιν αναχώρησα, αλλά δια της φαντασίας μου συνέχισα την πραγματικήν μέχρι τούδε ιστορίαν.
Αίφνης, η θύρ της πολυκατοικίας ήνοιξε και εξήλθε είς κατάστασιν απολύτου ηρεμίας, είς πυτζαμοφορών , τρίβων τον δεξιόν οφθαλμόν του, ός μετέβη ατάραχος εις το αυτο-κινητό του.
Και ωσάν μία ανεκπαίδευτος χωρωδία οι αστυ-νομικοί, ερώτησον:
-Μα πού είστε κύριε. Μια ώρα σας περιμένουμε...
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους υπεύθυνους της Δημοτικής Αστυνομίας. Ελπίζω να υπάρχει το Άγιο Πνεύμα για να μπορέσει κάποτε να τους φωτίσει. Δεν μπορεί...
Αφιερωμένο επίσης στον φίλο μου Φ.Ν, ο οποίος την άλλη φορά μου είπε ότι ενώ υπάρχουν δέκα σοβαροί λόγοι που πρέπει να παραιτηθεί η κ. Γούλα, εγώ ανέφερα έναν ασήμαντο. Διαφωνώ. Είχα περιγράψει, όπως και σήμερα, τον πιο σημαντικό: Την νοοτροπία...