1ο νόμισμα.
Σαν εικόνα, είναι η αποτύπωση μιας στιγμής που κάτι θέλει να σου πεί. Είναι μια ρωγμή στην πραγματικότητα, μέσα απ' την οποία παρακολουθείς το αντίθετό της. Ησυχία, γαλήνια η θάλασσα. Δεν
υπάρχει τίποτε άλλο, παρά μόνο το δόλωμα και το αγκίστρι. Το μυαλό καθαρίζει σαν να κάνει διαλογισμό.Το τσιγάρο στο στόμα, γιατί το ψάρεμα είναι μία διαρκής απασχόληση, χωρίς καμία χρονική διακοπή. Εστιασμένη διαρκώς στο θέμα, σαν να επαναλαμβάνεις μια προσευχή που σε πάει στα "ενδότερα" ή στα "υψηλότερα".
2ο νόμισμα.
Σαν πραγματικότητα είναι ένας μαγκάκος, που δεν ζει συλλογικά, δεν σκέφτεται συλλογικά. Δεν τον νοιάζει τι απαγορεύεται και τι όχι. Αρκεί ΑΥΤΟΣ να περάσει καλά. Και μπορεί να περάσει καλά, ακόμη και μέσα στον κακό χαμό. Τώρα δεν γίνεται, αλλά και να γίνεται δεν τον επηρεάζει. Είναι αυτάρκης ψυχολογικά.. Δεν έχει ανάγκη τα αισθήματα αλλά και δεν προσφέρει κανένα αίσθημα γιατί δεν οφείλει, νομίζει ότι δεν οφείλει. Δεν οφείλει να συμμορφωθεί με τους κανόνες, δεν τον ενδιαφέρουν. Το να διαβεί την παραλία με το τρίκυκλο του που κάνει αυτόν τον διαολεμένο θόρυβο, είναι κάτι πολύ κανονικό. Γιατί όλα είναι ένα. Το καλάμι, το τρίκυκλο, αυτός και ο θόρυβος είναι όχι σύνολο από πράγματα που μπορούν να διαχωριστούν αλλά ένα πράγμα, αδιάσπαστο όπως νομίζαμε κάποτε για το άτομο.
Νόμισμα: Εκ του ρήματος νομίζω.
