Κάθε επαγγελματικός χώρος έχει τις παραξενιές του στην γλώσσα του και στις ορολογίες του. Πολλές από αυτές είναι κατάλοιπα του παρελθόντος. Όταν χρησιμοποιηθούν μόνες τους δεν ξαφνιάζει τόσο,
όσο αν μπουν σε μια πρόταση της σύγχρονης γλώσσας.
Δεν θα ξεχάσω έναν υδραυλικό που δούλεψε στο σπίτι μου για αρκετές μέρες. Πετούσε κάτι καθαρευουσιάνικα όταν μου ζητούσε να αγοράσω κάτι. Για παράδειγμα στην περιγραφή ενός ανταλλακτικού δεν έλεγε "με τρύπα" αλλά "μετά της οπής του". Αν δεν ξέρεις τις εκφράσεις αυτές κινδυνεύεις να γελοιοποιηθείς. Έτσι μια φορά, όταν σαν φοιτητής δούλευα στον αδελφό μου που έφτιαχνε ασανσέρ, ήμουνα στο θεαγένειο τον καιρό που φτιαχνόταν. Δούλευα λοιπόν στον τελευταίο όροφο όταν ήρθαν κάτι τεχνικοί και ζητούσαν κάποιον που εγώ δεν ήξερα. Και στην ερώτησή τους εγώ τι είμαι, απάντησα δυνατά "ασανσερίστας", όπως λέμε κιθαρίστας ή γκαλερίστας, ενώ το σωστό φυσικά είναι ασανσερτζής, όπως μπετατζής κλπ. Δεν κατάλαβα αν γέλασαν γιατί ήταν μακριά, αλλά εγώ μετά ντρεπόμουνα για πολύ καιρό, γιατί πράγματι ήταν πολύ γελοίο. Σαν μια προσπάθεια να εξωραΐσω το επάγγελμα και να το κάνω ευγενές ή να το εντάξω στα καλλιτεχνικά.
Έτσι λοιπόν και με το χύδην φορτίο. Αν δεν ξέρετε, μην φτιάχνετε δική σας ορολογία, αλλά καλύτερα περιγράψτε την κατάσταση.
