Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012

Αδυνάτισμα, ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ, αποτρίχωση

Όταν το αδυνάτισμα και η αισθητική γίνεται μέλημα μόνο των ειδικών κάτι δεν πάει καλά. Κατ΄αρχήν ποια αίσθηση της αισθητικής μπορεί να υπάρχει, έστω και του σώματος, όταν η αισθητική της προβολής του επαγγέλματος της αισθητικής, γίνεται με μέσα και συνθήκες όπως η ταμπέλα της φωτογραφίας. Εγώ πάντως δεν θα τους είχα καμιά εμπιστοσύνη.

Το πρόβλημα είναι όταν η "σωστή αισθητική" δεν υπάρχει  στους ανθρώπους και εδώ μιλάμε για τους κατοίκους και επαγγελματίες αυτής της πόλης. Όσο καλή αισθητική και να έχουν οι ειδικοί όπως οι αρχιτέκτονες , που δεν έχουν φυσικά όλοι, αυτό δεν αρκεί, όταν οι διάφορες κατασκευές στην πόλη και ιδιαίτερα αυτές των επαγγελματιών όπως οι πινακίδες, γίνονται από τα-μπελάδες, επι-γραφοποιούς, αλουμινάδες. Τα πρώτα χρόνια της βιομηχανικής επανάστασης, πολλές κατασκευές γινόταν από τα επαγγέλματα των γεφυροποιών και των ωρολογοποιών. Ήταν όμως θαύματα αισθητικής.  Οι γέφυρες, οι εκθέσεις, οι σταθμοί, οι αγορές κλπ που έφτιαχναν όμως από μέταλλα ήταν υποδείγματα και καλής αισθητικής. Γιατί την είχαν. Η αισθητική δεν είναι θέμα μόνον μόρφωσης, γιατί πολλοί στην σύγχρονη εποχή  που σπούδασαν στα Πανεπιστήμια το επάγγελμα των κατασκευών, έμαθαν τα μαθήματά τους απ΄ έξω, παπαγαλία όπως λέμε. Δείτε για παράδειγμα την προσθήκη ορόφου, γωνία Εγνατίας και Ι. Δραγούμη.
Άσε που ήταν και υπόθεση των εργολάβων. Πόσοι αρχιτέκτονες μπόρεσαν να αντισταθούν; Το εύκολο και το φτηνό που απαιτούσαν οι εργολάβοι δεν έπρεπε απαραίτητα να είναι και κακόγουστο. Μπορούσε να μην είναι.
Ευτυχώς που το ζήτημα της αισθητικής επανήλθε τα τελευταία χρόνια και οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί. Δεν ξέρω αν, στις συνθήκες που γιγαντώθηκαν οι πόλεις και μεταλλάχτηκαν τα χωριά, μπορούσε να γίνει αλλιώς. Μπορούσε μάλλον. Εδώ οι συνθήκες που κατασκευάστηκαν οι συνοικισμοί των προσφύγων ήταν πολύ πιο άσχημες, ο χρόνος πιο πιεστικός, και όμως δεν έγιναν τα τερατουργήματα των δεκαετιών του εξήντα και του εβδομήντα.
Μήπως ξέφυγα απ' το θέμα;