...και από δίπλα
.
Η ανάπλαση του περιβάλλοντος χώρου τελείωσε. Ο χώρος ευπρεπίστηκε, οι άθλιες πόρτες της πρόσοψης άλλαξαν, μπήκαν φωτιστικά (δεν έχω δει ακόμη πως είναι το μνημείο το βράδυ), τα τραπεζοκαθίσματα μπήκαν σε τάξη. Τι άλλο να θέλει κανείς;
Κι όμως. Περιβάλλον χώρος είναι όλο αυτό που βλέπει ο επισκέπτης, ο οποίος όσο προσηλωμένος και να είναι στο μνημείο, όλο και θα ρίξει και καμιά ματιά τριγύρω του. Και εκεί είναι το πρόβλημα, που υπάρχει σε πολλά μνημεία της πόλης.Οι μικροπωλητές σε κάποια, το μεγάλο μέγεθος του χώρου που πιάνουν τα τραπεζοκαθίσματα, που έχουν πιάσει την Ροτόντα απ' τον λαιμό, τα σκουπίδια.
Στο Παζάρ Χαμάμ, οι λουλουδάδες (όπως και πολλοί άλλοι επαγγελματίες) που δεν εννοούν με τίποτα να καταλάβουν ότι είναι κοινοί κλέφτες (με την στενή έννοια) όταν ιδιοποιούνται την χρήση του δημόσιου χώρου και ότι δεν είναι δικαίωμά τους να κάνουν ότι τους κατεβεί στο κεφάλι στον χώρο γύρω από τα μαγαζιά τους: παρατημένα καφάσια, χαρτόκουτα, καροτσάκια, ιδιοκατασκευές κάθε είδους κ.ο.κ
Κύρια όμως φταίει η παλιά δημοτική αρχή που δεν προέβλεψε κάποιον μικρό αποθηκευτικό χώρο. Μια μελέτη, (όχι του ποδαριού) πάντα προβλέπει τέτοιους απαραίτητους χώρους. Τι να κάνουν τώρα οι άνθρωποι για κάποια είδη που δεν μπορούν να πεταχτούν στους κάδους. Αυτό αφορά όλα τα δημοτικά μαγαζιά που ενοικιάζονται. Για παράδειγμα, τι θα γίνει με τους κλειστούς γυάλινους χώρους στην νέα παραλία; Εκεί κι αν θα είναι το πρόβλημα. Προέβλεψε κάτι ο Δήμος; Αν όχι, πρέπει τώρα στην φάση της κατασκευής τους να μελετήσει το ζήτημα και να δώσει λύση.
