H Ιερισσός το γλεντάει! Άντεξε ψυχικά και πνευματικά!

Από το γλέντι της Καθαρής Δευτέρας, σε πλατεία της Ιερισσού.

Οι  βάρβαρες πρακτικές της κυβέρνησης απέτυχαν. Αντίθετα, ξύπνησαν και εξόργισαν όλη την Ελλάδα.

Δύο μεγάλοι αποκλεισμοί τελείωσαν και ένας δεν μπόρεσε ποτέ να εφαρμοστεί.

Ο πρώτος, των ΜΑΤ, των ΕΚΑΜ και της Αντιτρομοκρατικής με την αποχώρηση τους και την προδιαγεγραμμένη αποτυχία τους, όσον αφορά την ανακάλυψη "τρομοκρατών" ανάμεσα στους κατοίκους.

Ο άλλος τους γύρισε μπούμεραγκ.

Αντί να συκοφαντηθεί το κίνημα των κατοίκων κατά των μεταλλείων, το φράγμα της Ομερτά των Μέσων Μαζικής Αποσιώπησης έσπασε με πάταγο και οι πληροφορίες ξεχύθηκαν με ορμή.
Ο τρίτος που θα οδηγούσε σε πνευματική και ψυχική κατάρευση δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί ποτέ και αυτή η πνευματική και ψυχική αντοχή ήταν η αιτία που κράτησε όλες τις δυνάμεις των Χαλκιδικιωτών ακέραιες και δυνaτές να αντέξουν τους δύο άλλους αποκλεισμούς .

Καθαρή Δευτέρα στην Ιερισσό και ο χορός έχει ξεκινήσει. Πριν, μια  ανακοίνωση έβαλε στο μυαλό μου μια ακόμη παταγώθη αποτυχία: την  κατάρριψη της προπαγάνδας της εταιρίας. Η ανακοίνωση έλεγε ότι θα περάσουν κουτιά και ο καθένας ας ρίξει κάτι από το υστέρημα του για τα έξοδα του αγώνα: Αφίσες, μετακινήσεις, φυλλάδια. Ο προϋπολογισμός είναι μικρός. Για τα λεωφορεία, όταν χρειάζεται, τόσο δια τόσους ίσον τόσο. Βγάζει ο καθένας απ' την τσέπη του και πληρώνει. Για τις κατασκευές, ο καθένας όλο και κάτι θα ξέρει. Τόσους μάστορες έχει το χωριό. Για μικροέξοδα, ο καθένας που τα αναλαμβάνει

Η προσπάθεια για πληροφόρηση του κοινού, ούτε  πληρωμένες εκπομπές στις τηλεοράσεις περιλαμβάνει, ούτε φυλλάδια σε πανελλαδική κλίμακα, ούτε χρήματα πάνω απ' το τραπέζι, ούτε χορηγίες σε αρχηγούς κομμάτων. Όλα είναι ή ρεφενέ ή τζάμπα. Όπως στο διαδίκτυο που η  μάχη κερδήθηκε, γιατί κάθε άνθρωπος κατά των μεταλλείων ήταν και ένας εθελοντής, ενώ από την άλλη μεριά έγραφαν οι ίδιοι και οι ίδιοι: οι "σκεπτόμενοι πολίτες", η "αναγνώστρια" όπου το ύφος της γραφής πρόδιδε δύο-τρεις ανθρώπους που παρακολουθούσαν όλες τις ώρες της μέρας τα διάφορα δημοσιεύματα και απαντούσαν αμέσως.

Η  αιτία που κερδήθηκε η κοινή γνώμη και όσο πάει εξαπλώνεται η κραυγή κατά των μεταλλείων σε όλη την Ελλάδα, είναι η κατοχή της αλήθειας.  Όποιος μάχεται γι αυτή στο τέλος θα βγει νικητής. Δεν χρειάζεται να περιποιηθεί τα λόγια του, ούτε να κατασκευάσει πειστικούς λόγους. Λέει αυτό που σκέφτεται και αυτό που ξέρει και έτσι κερδίζει.

Τα  περήφανα χωριά,  δείχνουν  τον δρόμο της αξιοπρέπειας, της αλήθειας. Τον δρόμο που πρέπει να βαδίσει η χώρα.  Το μόνο που χρειάζεται είναι η τιμιότητα, η ντομπροσύνη, ο αγώνας για το συλλογικό καλό. Αυτά που ήταν είδη εν ανεπαρκεία  στους κυβερνώντες μας, τόσα χρόνια. Από τους πρωθυπουργούς μέχρι τους χρηματιζόμενους βουλευτές και υπουργούς. Γι αυτό και φτάσαμε ως εδώ. Γιατί νόμιζαν ότι ωραία ζωή σημαίνει "φροντίζω"  για το άτομο μου σε βάρος των άλλων , γεμίζω τις τσέπες μου κι ας πάθουν  τα παιδιά μου  καρκίνο στο μέλλον.

Οι εργαζόμενοι είναι οι πρώτοι που θα χτυπηθούν από τα κυάνια, τα αρσενικά, τις τοξικές σκόνες. Αλλά ο φανατισμός που κατάφερε και τους πέρασε η εταιρία, τους  σταμάτησε την σκέψη. Ίσως δεν ήθελε και πολύ. Γιατί όταν δεν σε νοιάζει αν καταστραφεί ο τόπος σου, τότε δεν έχεις πνευματικές και ψυχικές δυνάμεις για να αντισταθείς. Δεν δημιουργούνται με αυτόν τον τρόπο εκείνες οι δυνάμεις που σου δίνουν ψυχική και πνευματική αντοχή να αντέξεις και να αγωνιστείς.

Είναι πολλά τα ηρωικά παραδείγματα ανθρώπων και γεγονότων αυτών των ημερών στα περήφανα χωριά που αντιστέκονται στην καταστροφή των μεταλλείων που πρέπει να καταγραφούν για να αποτελέσουν παράδειγμα στις επόμενες γενιές. Όπως τώρα που παίρνουμε παραδείγματα από το 1821, το 1940, την Εθνική Ααντίσταση, το Πολυτεχνείο.

Αν είχαμε ακόμη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ποιοι νομίζετε άραγε θα ξεσηκωνόταν για να ελευθερώσουν τον τόπο; Άνθρωποι τύπου Πάχτα, Τζοχατζόπουλου και Παπακωνσταντίνου; Άνθρωποι που ξεπουλούν τα χωριά τους για ένα μεροκάματο;  Άνθρωποι που πληρώνονται για να γράφουν λίβελους κατά των τίμιων ανθρώπων της περιοχής που αγωνίζονται για να σώσουν τον τόπο τους;  Καναλάρχες που αποσιωπούν ή συκοφαντούν για να κερδίσουν τα μελλοντικά δημόσια έργα; Αργυρώνητοι δημοσιογράφοι, τσιράκια του κάθε αφεντικού τους; Κουτοπόνηροι βουλευτές, που λυπάσαι να τους ακούς να προσπαθούν να είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ; Όλοι αυτοί είναι οι σημερινοί κοτζαμπάσηδες, συνεργάτες των σημερινών "Οθωμανών".

Και επί κατοχής ο κόσμος πεινούσε, αλλά δεν συνεργαζόταν με τους Γερμανούς που κατέστρεφαν την χώρα τους. Μόνον λίγοι, αυτοί που είχαν σαν δικαιολογία το ψωμί της οικογένειας ή και το χαβιάρι της. Όταν όμως αυτό  το ψωμί καταστρέφει το ψωμί όλων των άλλων οικογενειών αλλά και την πατρίδα σου, τότε είναι προτιμότερο να φύγεις ακόμη και να πεθάνεις παρά να ξεπουλιέσαι υπηρετώντας τα συμφέροντα κάποιων ξένων αφεντικών που νοιάζονται μόνο για τα κέρδη τους. Που δεν τους ενδιαφέρει αν καταστρέψουν μια ολόκληρη Χαλκιδική, ένα ολόκληρο Κιλκίς, έναν Έβρο, μια Κομοτηνή, μια Βόρεια Ελλάδα, την Ελλάδα.

Ποιοι είναι οι πραγματικοί πατριώτες λοιπόν;